ადამიანის უფლებები და სახელმწიფოს ინტერესები

ადამიანის უფლებები მჭიდროდ არის დაკავშირებული სახელმწიფო ინტერესებთან. მათ შორის წინააღმდეგობა გარეგანია. თქვენ უბრალოდ უნდა დააბალანსოთ ისინი ისე, რომ ისინი ერთმანეთთან იყოს დაკავშირებული და ამავდროულად მათი რომელიმე ნაწილი არ იყოს იგნორირებული.

დიალექტიკურ ურთიერთობაში „ადამიანის უფლებები თუსახელმწიფოს ინტერესები“ უპირატესობა ენიჭება ადამიანის უფლებებს. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, თქვენ გჭირდებათ მდგომარეობა, რომელშიც ადამიანი იგრძნობს თავს სიტუაციის ბატონ-პატრონად. ამისთვის აუცილებელია გავითვალისწინოთ რომ, „ხელისუფლება არის ხალხისთვის და არა ხალხი მთავრობისთვის“. ადგილობრივი თვითმმართველობის გაჩენა ადამიანის უფლებების დაცვის უმნიშვნელოვანესი მაჩვენებელია.

სახელმწიფო ვალდებულია დაიცვას თითოეული მოქალაქის უსაფრთხოება და კანონიერი ინტერესები არანაკლებ საკუთარი. ეს ნიშნავს, რომ ადამიანის უფლებები არ არის სახელმწიფოს საჩუქარი, ისინი თავდაპირველად ეკუთვნის ადამიანს და სახელმწიფოს როლი მცირდება მათი დაცვის გარანტიის ვალდებულებამდე.

ამავდროულად, ადამიანის უფლებები დამოუკიდებლად ვერ იარსებებს, განურჩევლად კონკრეტული საზოგადოებისა და სახელმწიფოსა. უფლებებისა და თავისუფლებების გარკვეული, კონკრეტული შინაარსით შევსება, ბუნებრივია, დამოკიდებულია ამა თუ იმ საზოგადოების, ხელისუფლების ამა თუ იმ პოლიტიკური რეჟიმის განვითარების ხარისხზე.

ისიც უნდა გვახსოვდეს, რომ არის ადამიანის საქმიანობის სფეროები, რომლებშიც სახელმწიფო არ უნდა ჩაერიოს. სახელმწიფო კანონმდებლობით იცავს პირის კანონიერ ქცევას, მაგრამ ამავე დროს ზღუდავს ნებადართული თავისუფლებების ფარგლებს გარეთ გასვლას.

მაგალითად, დემოკრატიულმა სახელმწიფომ არ უნდა მოახდინოს გავლენა ადამიანის ამა თუ იმ რელიგიის ერთგულებაზე, დააწესოს რაიმე რელიგია სავალდებულოდ  - „ეს არის ჩემი თავისუფლებები, ეს ჩემი არჩევანია“. თუმცა, სახელმწიფოს უფლება აქვს შემოიღოს კანონები, რომლებიც ზღუდავს სინდისის თავისუფლებას მხოლოდ და იმ მიზნით, რომ უზრუნველყოს სხვათა უფლებებისა და თავისუფლებების სათანადო აღიარება და პატივისცემა და დააკმაყოფილოს მორალის, საზოგადოებრივი წესრიგისა და ზოგადი კეთილდღეობის სამართლიანი მოთხოვნები დემოკრატიულ საზოგადოებაში.

გაზიარება