ადამიანის უფლებათა განათლების სისტემის ჩამოყალიბება და განვითარება

გაეროს პოზიცია ადამიანის უფლებათა განათლების პრობლემებზე ჩამოყალიბებულია მის მიერ მიღებულ მთელ რიგ დოკუმენტებში. ფუნდამენტური მნიშვნელობა აქვს ადამიანის უფლებათა საყოველთაო დეკლარაციას და გაეროს მიერ 1994 წლის 23 დეკემბერს მიღებული რეზოლუციას.

ადამიანის უფლებათა საყოველთაო დეკლარაციის 26-ე პუნქტი განათლების უფლებას ადამიანის არსებით უფლებად მიიჩნევს. მასში ნათქვამია, რომ „უმაღლესი განათლება უნდა იყოს უფასო, ყოველ შემთხვევაში, რაც შეეხება დაწყებით და ზოგად განათლებას. დაწყებითი განათლება უნდა იყოს სავალდებულო. ტექნიკური და პროფესიული განათლება ყველასთვის ღია უნდა იყოს, უმაღლესი განათლება კი ყველასთვის თანაბრად ხელმისაწვდომი უნდა იყოს ყველას შესაძლებლობის საფუძველზე. განათლება უნდა იყოს მიმართული ადამიანის პიროვნების სრულფასოვანი განვითარებისკენ და ადამიანის უფლებებისა და ძირითადი თავისუფლებების პატივისცემის გაზრდისკენ. განათლებამ ხელი უნდა შეუწყოს გაგებას, შემწყნარებლობას და მეგობრობას ყველა ხალხს შორის, რასობრივ და რელიგიურ ჯგუფებს შორის და გაეროს სამშვიდობო საქმიანობას.

ამრიგად, ადამიანის უფლებათა საყოველთაო დეკლარაციის ავტორთა აზრით, განათლების უფლების განხორციელება ხელს უწყობს არა მხოლოდ რთული საგანმანათლებლო პრობლემების გადაჭრას, არამედ მიზნად ისახავს ცოდნის გავრცელებას, პატივისცემის დამოკიდებულების ჩამოყალიბებას და, შესაბამისად, საერთაშორისოდ აღიარებული ადამიანის უფლებებისა და ძირითადი თავისუფლებების განხორციელება.

ამ მნიშვნელოვანი ამოცანის შესრულება ევალება სახელმწიფოს, სახელმწიფოთაშორის და არასამთავრობო ორგანიზაციებს, საგანმანათლებლო და საგანმანათლებლო დაწესებულებებს, ძალოვან სტრუქტურებს, მედიას, ყველას, ვინც თავისი პოზიციით უნდა და შეუძლია ემსახუროს ცოდნის გავრცელებას. ადამიანის უფლებების შესახებ.

გაეროს გენერალური ასამბლეის 49-ე სესიამ 1994 წლის 23 დეკემბრის 49/184 რეზოლუციით გამოაცხადა 1995 წლის 1 იანვრიდან დაწყებული 10 წლიანი პერიოდი, გაეროს ადამიანის უფლებათა ათწლედი.

ამ დოკუმენტის ფუნდამენტური მნიშვნელობიდან გამომდინარე, მოდით ვისაუბროთ მის ზოგიერთ ყველაზე მნიშვნელოვან დებულებაზე.

გენერალურმა ასამბლეამ 1995 წლის 1 იანვრიდან დაწყებული ათწლიანი პერიოდი გამოაცხადა გაეროს ადამიანის უფლებათა განათლების ათწლედად და მხარი დაუჭირა გაეროს ადამიანის უფლებათა განათლების დეკადის სამოქმედო გეგმას (1995-2005), რომელიც მოიცავდა ხუთ მთავარ მიზანს:

ზოგადსაგანმანათლებლო სკოლების, ლიცეუმებისა და გიმნაზიების დონეზე ადამიანის უფლებათა განათლების სფეროში უფრო დიდი პროგრესის საჭიროებების შეფასება და სტრატეგიების შემუშავება;

ახალი, არსებული პროგრამების შექმნა და გაძლიერება, ასევე პირობების შექმნა ადამიანის უფლებათა განათლებისთვის საერთაშორისო, სახელმწიფო, რეგიონულ და ადგილობრივ დონეზე;

ადამიანის უფლებათა განათლების შესახებ მასალების ერთობლივი შემუშავება;

მედიის მოცულობისა და როლის გაზრდა ადამიანის უფლებათა განათლების ხელშეწყობაში;

ადამიანის უფლებათა საყოველთაო დეკლარაციის საყოველთაო გავრცელება.

გენერალურმა ასამბლეამ მოუწოდა ყველა მთავრობას, წვლილი შეიტანონ სამოქმედო გეგმის განხორციელებაში და გააძლიერონ ძალისხმევა გაუნათლებლობის აღმოსაფხვრელად და განათლება ადამიანის პიროვნების სრული განვითარებისკენ და ადამიანის უფლებებისა და ძირითადი თავისუფლებების პატივისცემისკენ; სამთავრობო და არასამთავრობო საგანმანათლებლო დაწესებულებებმა გააძლიერონ ძალისხმევა ადამიანის უფლებათა საგანმანათლებლო პროგრამების შემუშავებისა და განხორციელების მიზნით, როგორც რეკომენდებულია სამოქმედო გეგმაში, კერძოდ, ადამიანის უფლებათა ეროვნული გეგმების მომზადებისა და განხორციელების გზით. ამავე დროს, მან გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის უმაღლეს კომისარს სთხოვა სამოქმედო გეგმის განხორციელების კოორდინაცია.

გენერალურმა ასამბლეამ მოუწოდა მთავრობებს, წარმოადგინონ თავიანთი კომენტარები ათწლეულის სამოქმედო გეგმის გასაუმჯობესებლად და წვლილი შეიტანონ მის განხორციელებაში.

მსოფლიო საზოგადოება აღნიშნავს იუნესკოს მნიშვნელოვან წვლილს ადამიანის უფლებათა განათლების სფეროში.

თავისი მოღვაწეობის თითქმის 60 წლის განმავლობაში ამ ავტორიტეტულმა ორგანიზაციამ მიიღო ათობით კონვენცია, დეკლარაცია და რეკომენდაცია. მისი საქმიანობის პრინციპები და ამოცანები პირველად ჩამოყალიბდა 1978 წელს იუნესკოს მიერ მოწვეული ადამიანის უფლებათა განათლების შესახებ ვენის კონგრესის შედეგების დოკუმენტში.

იუნესკოს პროგრამა და გრძელვადიანი სტრატეგია ადამიანის უფლებათა განათლების სფეროში ჩაწერილი იყო ადამიანის უფლებათა განათლებისა და დემოკრატიის მსოფლიო სამოქმედო გეგმაში, რომელიც მიღებულ იქნა მონრეალის საერთაშორისო კონგრესზე ადამიანის უფლებათა განათლებისა და დემოკრატიის შესახებ, რომელიც ორგანიზებული იყო იუნესკოს მიერ იუნესკოსთან ერთად. გაეროს ადამიანის უფლებათა ცენტრისა და იუნესკოს კანადის კომისიის 1993 წელს, მსოფლიო გეგმამ განსაზღვრა იუნესკოს საგანმანათლებლო საქმიანობის შემდეგი სფეროები: ადამიანის უფლებების შესახებ ცოდნის გავრცელება განათლებისა და ინფორმაციის საშუალებით, კომიტეტის შექმნა, რომელიც აკონტროლებს განხორციელებას. პროგრამის, იუნესკოს ნებაყოფლობითი ფონდის როლის გაძლიერება.

იუნესკოს ახალი ამოცანები ადამიანის უფლებათა განათლებაში ჩამოყალიბდა მსოფლიო სამოქმედო გეგმაში გაეროს გენერალური ასამბლეის 49/184 რეზოლუციით გამოცხადებული ათწლეულის ფარგლებში ადამიანის უფლებათა განათლების ათწლედად, დაწყებული 1995 წლის 1 იანვრიდან 2004 წლამდე. განათლების დეტალური სამოქმედო გეგმა ადამიანის უფლებები, რომელშიც იუნესკომ მნიშვნელოვანი წვლილი შეიტანა, ორიენტირებულია საერთაშორისო ორგანიზაციებზე, სახელმწიფოებზე, საზოგადოებრივ ორგანიზაციებზე და განიხილავს განათლებას, როგორც ხანგრძლივ პროცესს, მათ შორის ტრენინგს და ინფორმაციას, რათა შეიქმნას ადამიანის უფლებების კულტურა, როგორც საერთო. კაცობრიობის ენა. ადამიანის უფლებათა კულტურის ჩამოყალიბება ნიშნავს ცნობიერების ამაღლებას იმის შესახებ, რომ საჭიროა თითოეული ინდივიდმა ისარგებლოს ადამიანის უფლებების სრული სპექტრით. ყველა ხალხის, განვითარების დონის მიუხედავად, საზოგადოების ყველა სოციალური ჯგუფის პატივისცემის გაძლიერება, მეთოდებისა და გზების შემუშავება, რომ უზრუნველყოფილი იყოს ასეთი პატივისცემა ნებისმიერ საზოგადოებაში. გეგმა ავალდებულებს იუნესკოს, ადამიანის უფლებათა უმაღლეს კომისართან და გაეროს ადამიანის უფლებათა ცენტრთან ერთად განახორციელოს ადამიანის უფლებათა ეროვნული საგანმანათლებლო პროგრამების წინასწარი შესწავლა და შეფასება, საერთაშორისო, რეგიონულ და ეროვნულ დონეზე ინიციატივები მომზადებისთვის. კვლევის შედეგების შემდგომი ანგარიში და რეალური სიტუაციის შეფასება.

ამრიგად, თუ შევაჯამებთ ზემოაღნიშნული დოკუმენტების შინაარსს, მაშინ იუნესკოს მთავარი ამოცანა უნდა იყოს განათლებისა და ტრენინგის ყოვლისმომცველი სისტემის ჩამოყალიბება ადამიანის უფლებების, დემოკრატიისა და მშვიდობის სფეროში, რომელიც მიზნად ისახავს როგორც ინდივიდების, ასევე საზოგადოებრივი ორგანიზაციების მობილიზებას. და სამთავრობო უწყებებს, მედიას, რათა ყველამ მიიღოს განათლება და შესაბამისი ტრენინგი.

იუნესკო ეხმარება წევრ სახელმწიფოებს ეროვნული სტრატეგიის შემუშავებაში, განსაკუთრებით სასწავლო გეგმებთან, სახელმძღვანელოებთან, სწავლების მეთოდებთან, საგანმანათლებლო ცენტრებთან და დაწესებულებებთან დაკავშირებით, ადამიანის უფლებებისა და დემოკრატიის რეალიზაციისთვის, ტოლერანტობის სულისკვეთებით განათლებას, კულტურათა მრავალფეროვნების პატივისცემას.

იუნესკოს საგანმანათლებლო საქმიანობის განხორციელების ყველაზე მნიშვნელოვანი ფორმები მოიცავს შემდეგს:

სასწავლო მასალისა და სახელმძღვანელოების მომზადება და გავრცელება, რაც პრიორიტეტულია. კერძოდ, იუნესკომ 1997 წელს გამოსცა სახელმძღვანელო ადამიანის უფლებების შესახებ უნივერსიტეტებისთვის სხვადასხვა ენაზე, მათ შორის რუსულზე. იმავე წელს გამოიცა ისეთი საგანმანათლებლო გამოცემის რუსული ვერსია, როგორიცაა „ადამიანის უფლებები. Კითხვები და პასუხები". ძალიან მნიშვნელოვან მასალას იუნესკოს კოდიფიკაციის საქმიანობის შესახებ შეიცავს ადამიანის უფლებათა ძირითად საერთაშორისო დოკუმენტებში (Major International Human Rights Instruments), რომლებიც პერიოდულად ქვეყნდება, რომელთაგან ბოლო არის UNESCO და Human Rights. სტანდარტული დაყენების ინსტრუმენტები. ძირითადი შეხვედრების პუბლიკაციები (UNESCO და ადამიანის უფლებები. სამართლებრივი სტანდარტები და კონფერენციების ძირითადი მასალები), რომელიც გამოქვეყნდა 1999 წელს, შეიცავს არა მხოლოდ იუნესკოს ფარგლებში მიღებულ კონვენციებს, დეკლარაციებსა და რეკომენდაციებს ადამიანის უფლებათა შესახებ, არამედ ასევე მოწვეული ყველაზე მნიშვნელოვანი საერთაშორისო კონფერენციების საბოლოო დოკუმენტებს. იუნესკოს მიერ ან მასთან თანამშრომლობით, აგრეთვე მითითება და ბიბლიოგრაფიული მასალა, რომელიც ეხება იუნესკოს პუბლიკაციებს ადამიანის უფლებებისა და დემოკრატიის, მშვიდობისა და შემწყნარებლობის შესახებ 1949 წლიდან 1998 წლამდე. განსაზღვრული პერიოდი, იუნესკოს ადამიანის უფლებების, დემოკრატიისა და მშვიდობის კათედრების სია, იუნესკოს წევრი ქვეყნებისა და ასოცირებული წევრების სია.

იუნესკოს გამოცემები ასევე ეხება გარკვეულ სოციალურ ჯგუფებს და ადამიანის უფლებების უხეშ დარღვევას. მათ შორისაა იუნესკოს კურიერის სპეციალური ჟურნალები, ბავშვები საფრთხის ქვეშ ინგლისურად, ბავშვების დაცვა ომის უბედურებისგან და 1999 წლის კრებული ქალის ადამიანის უფლებები. საერთაშორისო და რეგიონალური ნორმატიული ინსტრუმენტების კრებული "(ქალთა უფლებები. საერთაშორისო და რეგიონალური ნორმატიული ინსტრუმენტების კრებული) და 2001 წელს გაერთიანებული რასიზმის წინააღმდეგ საბრძოლველად (ასოციაცია რასიზმის წინააღმდეგ საბრძოლველად), უფრო მეტიც, უახლესი გამოცემების სპეციფიკა გამოხატულია ის ფაქტი, რომ ისინი შეიცავს ცნობილი საერთაშორისო ექსპერტების სტატიებს, რომლებიც ახასიათებენ ამ უფლებების საერთაშორისო სამართლებრივი დაცვის მექანიზმს საყოველთაო და რეგიონულ დონეზე, ასევე ამ საკითხზე საერთაშორისო სამართლებრივი დოკუმენტების მთელ კომპლექსს, რომელიც მიღებულია უნივერსალური (გაეროს) ფარგლებში. , UNESCO, ILO) და რეგიონალური საერთაშორისო ორგანიზაციები და საერთაშორისო კონფერენციები, მოწვეული იუნესკოს ეგიდით.

დიდი საცნობარო მასალა ხელმისაწვდომია 2001 წელს იუნესკოს მიერ გამოცემული ადამიანის უფლებების სახელმძღვანელოში (ადამიანის უფლებათა სახელმძღვანელო), რომელიც შეიცავს მოკლე აღწერას ყველა საერთაშორისო სამართლებრივი დოკუმენტის შესახებ ადამიანის უფლებათა, საერთაშორისო ორგანიზაციებისა და მათი სტრუქტურული განყოფილებების შესახებ, რომლებიც ეხება ადამიანის უფლებებს, საერთაშორისო ადამიანის უფლებათა მონიტორინგის ორგანოები, საერთაშორისო კონფერენციები, საერთაშორისო ათწლეულები და იუბილეები, რომლებიც ეძღვნება ადამიანის უფლებებთან დაკავშირებულ კონკრეტულ მოვლენებს.

B. ადამიანის უფლებების სწავლება.

იუნესკოს საგანმანათლებლო ფუნქციაში ადამიანის უფლებათა სწავლებას განსაკუთრებული ადგილი უკავია, როგორც ადამიანის უფლებათა ხელშეწყობის მნიშვნელოვანი ფორმა, რომელიც გათვალისწინებულია მის კონსტიტუციაში. ამიტომ, უკვე 1950 წელს, გაეროს ECOSOC-მა 314 (XI) რეზოლუციით მოიწვია იუნესკო სკოლებში, ისევე როგორც ზრდასრულთა განათლების პროგრამების შემუშავებით, ბეჭდვითი, რადიოს, კინოს გამოყენებით, წაახალისოს ადამიანის უფლებების სწავლება, რომელიც შეიცავს ადამიანის უფლებათა საყოველთაო დეკლარაცია.

იუნესკოს როლი ადამიანის უფლებათა სწავლებაში ხაზგასმული იყო გაეროს ადამიანის უფლებათა კომისიის მიერ, რომელმაც 1971 წელს სთხოვა იუნესკოს შეესწავლა ადამიანის უფლებების, როგორც დამოუკიდებელი დისციპლინის მიზანშეწონილობა, რათა ხელი შეუწყოს ადამიანის უფლებების გაგებას და შესწავლას. უნივერსიტეტის დონეზე და შემდგომში განათლების სხვა ფორმებში.

იუნესკოს სტრატეგია ამ სფეროში შემუშავებულია 1970-იანი წლების ბოლოდან მოწვეულ საერთაშორისო კონგრესებზე. ამგვარად, ადამიანის უფლებათა სწავლების პირველ საერთაშორისო კონგრესზე, რომელიც ჩატარდა ვენაში 1978 წელს, სადაც 100-ზე მეტი ექსპერტი ესწრებოდა - მასწავლებელი, უფლებადამცველი და ხელისუფლების წარმომადგენლები, გაცემული იქნა რეკომენდაცია, შეემუშავებინათ ადამიანთა 6-წლიანი გეგმა. უფლებათა განათლება, ჩაატაროს წინასწარი კვლევა ამ სფეროში ადამიანის უფლებათა სწავლებისა და განათლების შესახებ კონვენციის შემუშავების შესაძლებლობის შესახებ, ნებაყოფლობითი ფონდის შექმნა, რათა გაიზარდოს ადამიანის უფლებების შესახებ ცოდნა ტრენინგისა და ინფორმაციის საშუალებით. მეორე საერთაშორისო კონგრესმა ადამიანის უფლებათა განათლების, ინფორმაციისა და დოკუმენტაციის შესახებ, რომელიც გაიმართა მალტაში 1987 წელს, მიიღო რეკომენდაცია იუნესკოს გენერალურ დირექტორთან, რომ ითანამშრომლოს წევრ სახელმწიფოებთან ყველასთვის ხელმისაწვდომი ადამიანის უფლებების სწავლებისა და განათლების ყოვლისმომცველი სისტემის პროგრამების შემუშავებაში. მოსახლეობის კატეგორიები, რომლებიც მოიცავს განათლების ყველა საფეხურს სხვადასხვა საზოგადოებრივი ორგანიზაციისა და მედიის მონაწილეობით. ამასთან, ყრილობაზე ფართოდ განიხილეს მასწავლებელთა უფლებების გადამზადებისა და დაცვის საკითხები და სამეცნიერო კვლევები ადამიანის უფლებათა სფეროში. იუნესკოს გენერალური კონფერენციის სესიებზე განიხილებოდა გენერალური დირექტორის მოხსენებები კონგრესის რეკომენდაციების შესრულების შესახებ.

მონრეალის საერთაშორისო კონგრესი ადამიანის უფლებათა და დემოკრატიის სწავლებაზე, რომელიც ორგანიზებული იყო როგორც ზემოთ აღინიშნა იუნესკოს მიერ გაეროს ადამიანის უფლებათა ცენტრთან და იუნესკოს კანადის ეროვნულ კომისიასთან თანამშრომლობით 1993 წელს, გადამწყვეტი როლი ითამაშა იუნესკოს სტრატეგიების შემუშავებაში. 60 ქვეყნიდან, მათ შორის არასამთავრობო ორგანიზაციების წარმომადგენლებმა, მიიღეს ადამიანის უფლებებისა და დემოკრატიისთვის განათლების სამოქმედო გეგმა, რომელიც განსაზღვრავს განათლების მიზნებს და განხორციელების მეთოდს. იუნესკომ საგანმანათლებლო საქმიანობის პირველივე წლებიდან პრიორიტეტულ მიზნად დაასახელა საგანმანათლებლო ლიტერატურის მომზადება ადამიანის უფლებათა განათლების სფეროში უმაღლესი და არაფორმალური განათლების ფარგლებში.

ამგვარად, უკვე 1951 წელს იუნესკომ გამოსცა პირველი სასწავლო დახმარება „ადამიანის უფლებათა საყოველთაო დეკლარაცია: დოკუმენტაცია და პედაგოგიური რჩევა“, რომელიც ითარგმნა 8 ენაზე. 1990-იანი წლების პუბლიკაციებს შორის უნდა აღინიშნოს ისეთი საგანმანათლებლო გამოცემები, როგორიცაა "დემოკრატია: კითხვები და პასუხები", "ადამიანის უფლებები: კითხვები და პასუხები", გამოქვეყნებული 12 ენაზე, მათ შორის რუსულ ვერსიაზე. 1997 წელს გამოიცა „ადამიანის უფლებების შესწავლის გზამკვლევი“ უნივერსიტეტებისთვის, რომელშიც შეჯამებულია სხვადასხვა ქვეყნის გამოცდილება საუნივერსიტეტო ადამიანის უფლებათა განათლების სფეროში. გამოიცა ადამიანის უფლებათა გზამკვლევის მეორე ტომი უნივერსიტეტებისთვის „ადამიანის უფლებები: ცნებები და სტანდარტები“. 2000-2001 წლებში გამოიცა საცნობარო ხასიათის ორი გამოცემა: „ადამიანის უფლებები. ძირითადი საერთაშორისო აქტები. თანამდებობა 31 მაისის მდგომარეობით.

1987 წლიდან იუნესკო აქვეყნებს „ადამიანის უფლებათა კვლევისა და სწავლების ორგანიზაციების მსოფლიო დირექტორიას“, რომელიც გვაწვდის ინფორმაციას კვლევის თემებზე და ადამიანის უფლებათა სფეროში მომუშავე პროფესიონალების შესახებ, რაც ხელს უწყობს კონტაქტების დამყარებას და თანამშრომლობას ორგანიზაციასა და ინსტიტუტებს შორის. ადამიანის უფლებათა სფერო..

მონრეალის სამოქმედო გეგმის რეკომენდაციის განხორციელება იყო 1994 წელს იუნესკოს გენერალური დირექტორის მიერ ადამიანის უფლებების, დემოკრატიისა და მშვიდობის განათლების მრჩეველთა კომიტეტის შექმნა. კომიტეტმა რეკომენდაცია გაუწია რიგ აქტივობებს ადამიანის უფლებების, დემოკრატიისა და მშვიდობის შესახებ იუნესკოსა და გაეროს ყველა შეთანხმების შესრულების უნივერსალური მონიტორინგის განხორციელებასთან დაკავშირებით.

იუნესკო ახორციელებს თავის საქმიანობას ადამიანის უფლებების, დემოკრატიისა და მშვიდობის სფეროში განათლების ხელშეწყობის მიზნით მისი ინიციატივით შექმნილ ადამიანის უფლებათა, მშვიდობისა და დემოკრატიის კათედრებთან და იუნესკოს ასოცირებულ სკოლებთან მჭიდრო თანამშრომლობით.

იუნესკოს კათედრების მთავარი მიზანია ადამიანის უფლებების შესახებ კვლევის, განათლებისა და ინფორმაციის თანამედროვე სისტემების ხელშეწყობა, მკვლევართა და ადამიანის უფლებათა მასწავლებლებს შორის თანამშრომლობის განვითარება ეროვნულ და საერთაშორისო დონეზე. ამ ამოცანას ხელს უწყობს იუნესკოს თავმჯდომარეების შეხვედრა, რომელიც იმართება ყოველწლიურად 1998 წლიდან შტადშლაინში (ავსტრია) იუნესკოს დახმარების ავსტრიის ეროვნული კომისიის მონაწილეობით, რომელზეც (2000 წლის მაისი) ხელი მოეწერა ხელშეკრულებას იუნესკოს თავმჯდომარეებს შორის თანამშრომლობის შესახებ. ამ შეხვედრის ფარგლებში გაიხსნა იუნესკოს კათედრების ბიულეტენი.

იუნესკოს ასოცირებული სკოლების მთავარი ამოცანა, რომელიც ამჟამად მოიცავს 6782 სკოლას 170 ქვეყანაში, არის ინფორმაციის გავრცელება და ადამიანის უფლებათა საერთაშორისო ინსტრუმენტების შესწავლა, განსაკუთრებით 1989 წლის ბავშვის უფლებების კონვენცია. იუნესკოს ასოცირებული სკოლების სისტემა (ASP) აქტიურად მონაწილეობს იუნესკოს ადამიანის უფლებების დაცვის საქმიანობა. ამრიგად, იუნესკოს მშვიდობის კულტურის საერთაშორისო წლის განმავლობაში, ASPnet-მა შეაგროვა ასობით ათასი ხელმოწერა მანიფესტ 2000-ის სასარგებლოდ და დააწესა სპეციალური მშვიდობის პრიზი, რომელიც შექმნილია ფინეთის ხელოვნების სკოლების სტუდენტების მიერ. დაიწყო ახალი სუბრეგიონული პროექტი "მშვიდობის ალტერნატივები - კონფლიქტების გადაჭრა განათლების გზით", რათა ჩაერთოს სამხრეთ-აღმოსავლეთ ევროპის რამდენიმე ASPnet სკოლები ერთობლივ პროექტებში მონაწილეობისა და გამოცდილების გაცვლის, სკოლებს შორის პარტნიორობის დამყარების მიზნით.

გაზიარება