კონვენცია მოქალაქეობის არმქონეობის შემცირების შესახებ

კონვენცია მოქალაქეობის არმქონეობის შემცირების შესახებ მიღებულია 1961 წლის 30 აგვისტოს

მუხლი 1

1. ნებისმიერი სახელმწიფო ანიჭებს თავის მოქალაქეობას მის ტერიტორიაზე დაბადებულ ნებისმიერ პირს, რომელიც სხვაგვარად იქნებოდა მოქალაქეობის არმქონე. ასეთი მოქალაქეობა უნდა მიენიჭოს:

ა ) დაბადებისას, კანონის მოქმედებით, ან

ბ ) შესაბამისი ორგანოს წინაშე განაცხადის დაწყებისას დაინტერესებული პირის მიერ ან მისი სახელით, ეროვნული კანონმდებლობით დადგენილი წესით. ამ მუხლის მე-2 პუნქტის დებულებების გათვალისწინებით, ასეთი განაცხადის უარყოფა არ შეიძლება.

ნებისმიერ ხელშემკვრელ სახელმწიფოს, რომელიც ითვალისწინებს მისი მოქალაქეობის მინიჭებას ამ პუნქტის (ბ ) ქვეპუნქტის შესაბამისად, შეუძლია ასევე უზრუნველყოს მისი მოქალაქეობის მინიჭება კანონის შესაბამისად, იმ ასაკში და იმ პირობებში, რაც შეიძლება განისაზღვროს ეროვნული კანონმდებლობით.

2. ნებისმიერ ხელშემკვრელ სახელმწიფოს შეუძლია თავისი მოქალაქეობის მინიჭება ამ მუხლის 1-ლი პუნქტის „ ბ “ ქვეპუნქტის შესაბამისად დაექვემდებაროს ქვემოთ მოცემულ ერთ ან რამდენიმე პირობას:

ა ) განაცხადი შეტანილი იყოს ამ ხელშემკვრელი სახელმწიფოს მიერ დადგენილ ვადაში, რომელიც იწყება არაუგვიანეს თვრამეტი წლისა და დასრულდება არა უადრეს ოცდაერთი წლისა, თუმცა, იმ პირობით, რომ დაინტერესებული პირი მიენიჭება არანაკლებ ერთი წლის განმავლობაში, რომლის განმავლობაშიც მას შეეძლო თავად გაეკეთებინა განცხადება ამის შესახებ კანონიერი ნებართვის მიღების გარეშე;

ბ ) რომ დაინტერესებული პირი ჩვეულებრივ უნდა ცხოვრობდეს ამ ხელშემკვრელი სახელმწიფოს ტერიტორიაზე ამ სახელმწიფოს მიერ განსაზღვრული პერიოდის განმავლობაში, რომელიც არ უნდა აღემატებოდეს ხუთ წელს განცხადების დაწყებამდე დაუყოვნებლივ და ზოგადად არ უნდა აღემატებოდეს ათ წელს;

გ ) რომ დაინტერესებული პირი არ ცნო დამნაშავედ სასამართლოში ეროვნული უსაფრთხოების წინააღმდეგ ჩადენილი დანაშაულისთვის ან არ მიესაჯა 5 წლით ან მეტი თავისუფლების აღკვეთა სისხლის სამართლის ბრალდებით;

დ ) რომ დაინტერესებული პირი ყოველთვის უნდა იყოს მოქალაქეობის არმქონე.

3. ამ მუხლის პირველი პუნქტის (ბ ) ქვეპუნქტისა და ამ მუხლის მე-2 პუნქტის დებულებების მიუხედავად, ბავშვი, რომელიც ქორწინებაშია დაბადებული ხელშემკვრელი სახელმწიფოს ტერიტორიაზე და რომლის დედაც ამ სახელმწიფოს მოქალაქეობას ფლობდა, მიიღებს ამ მოქალაქეობას დაბადებისთანავე, თუ სხვაგვარად ის მოქალაქეობის არმქონე იქნებოდა..

4. ნებისმიერი ხელშემკვრელი სახელმწიფო ანიჭებს თავის მოქალაქეობას ნებისმიერ პირს, რომელიც სხვაგვარად იქნებოდა მოქალაქეობის არმქონე და რომელსაც არ შეუძლია მიიღოს იმ ხელშემკვრელი სახელმწიფოს მოქალაქეობა, რომლის ტერიტორიაზეც დაიბადა, ასაკის გადამეტების გამო, რომელზედაც მას შეეძლო განაცხადის შეტანა. ან იმ პირობით, რომ მან არ შეასრულა საჭირო პირობები, საცხოვრებელი ადგილი, თუ ამ პირის დაბადების მომენტში მის რომელიმე მშობელს ჰქონდა ზემოხსენებული ხელშემკვრელი სახელმწიფოებიდან პირველის მოქალაქეობა. თუ მისი მშობლები არ იყვნენ ერთი და იმავე ეროვნების მისი დაბადების დროს, საკითხი უნდა მოეპოვებინა თუ არა დაინტერესებულმა პირმა მამის ან დედის მოქალაქეობა, გადაწყდება ამ ხელშემკვრელი სახელმწიფოს ეროვნული კანონმდებლობით. თუ საჭიროა განაცხადი ასეთი მოქალაქეობის მოსაპოვებლად, პეტიცია უნდა წარედგინოს შესაბამის ორგანოს მომჩივნის მიერ ან მისი სახელით ამ ეროვნული კანონმდებლობით დადგენილი წესით. ამ მუხლის მე-5 პუნქტის დებულებების გათვალისწინებით, ასეთი განცხადება არ შეიძლება უარყოფილიყო.

5. ხელშემკვრელ სახელმწიფოს შეუძლია ამ მუხლის მე-4 პუნქტის დებულებების შესაბამისად თავისი მოქალაქეობის მინიჭება შემდეგი პირობებიდან ერთი ან მეტი:

ა ) განაცხადი შეტანილი იქამდე, სანამ განმცხადებელი მიაღწევს ამ ხელშემკვრელი სახელმწიფოს მიერ დადგენილ გარკვეულ ასაკს, რომელიც არ უნდა იყოს ოცდასამი წელზე ნაკლები;

ბ ) რომ დაინტერესებულ პირს აქვს თავისი მუდმივი საცხოვრებელი ადგილი ამ ხელშემკვრელი სახელმწიფოს ტერიტორიაზე ამ სახელმწიფოს მიერ განსაზღვრული პერიოდის განმავლობაში, რომელიც არ უნდა აღემატებოდეს სამ წელს განცხადების დაწყებამდე დაუყოვნებლივ;

(გ ) რომ დაინტერესებული პირი ყოველთვის უნდა იყოს მოქალაქეობის არმქონე.

მუხლი 2

ხელშემკვრელი სახელმწიფოს ტერიტორიაზე აღმოჩენილი დაბადება, საწინააღმდეგო მტკიცებულების არარსებობის შემთხვევაში, ჩაითვლება დაბადებულად ამ ტერიტორიაზე იმ მშობლების ოჯახში, რომლებიც არიან ამ სახელმწიფოს მოქალაქეები.

მუხლი 3

ამ კონვენციით გათვალისწინებული ხელშემკვრელი სახელმწიფოების ვალდებულებების განსაზღვრის მიზნით, დაბადება გემზე ან საჰაერო ხომალდზე ჩაითვლება დაბადებულად იმ სახელმწიფოს ტერიტორიაზე, რომლის დროშიც დაფრინავს გემი, ან იმ სახელმწიფოს ტერიტორიაზე, სადაც თვითმფრინავი იმყოფება. რეგისტრირებულია, შესაბამისად.

მუხლი 4

1. ნებისმიერი ხელშემკვრელი სახელმწიფო ანიჭებს თავის მოქალაქეობას ნებისმიერ პირს, რომელიც არ არის დაბადებული ხელშემკვრელი სახელმწიფოს ტერიტორიაზე, რომელიც სხვაგვარად იქნებოდა მოქალაქეობის არმქონე, თუ ამ პირის დაბადების მომენტში მის რომელიმე მშობელს ჰქონდა ამ სახელმწიფოს მოქალაქეობა. თუ მისი მშობლები არ იყვნენ ერთი და იმავე ეროვნების მისი დაბადების დროს, საკითხი უნდა მოეპოვებინა თუ არა დაინტერესებულმა პირმა მამის ან დედის მოქალაქეობა, გადაწყდება ამ ხელშემკვრელი სახელმწიფოს ეროვნული კანონმდებლობით. ამ პუნქტის დებულებების შესაბამისად მოქალაქეობის მინიჭება ხორციელდება:

ა ) დაბადებისას, კანონის მოქმედებით, ან

ბ ) შესაბამისი ორგანოს წინაშე განაცხადის დაწყებისას დაინტერესებული პირის მიერ ან მისი სახელით, ეროვნული კანონმდებლობით დადგენილი წესით. ამ მუხლის მე-2 პუნქტის დებულებების გათვალისწინებით, ასეთი განაცხადის უარყოფა არ შეიძლება.

2. ნებისმიერ ხელშემკვრელ სახელმწიფოს შეუძლია ამ მუხლის 1-ლი პუნქტის დებულებების შესაბამისად თავისი მოქალაქეობის მინიჭება შემდეგი პირობებიდან ერთი ან რამდენიმე:

ა ) განაცხადი შეტანილი იქამდე, სანამ განმცხადებელი მიაღწევს ამ ხელშემკვრელი სახელმწიფოს მიერ დადგენილ გარკვეულ ასაკს, რომელიც არ უნდა იყოს ოცდასამი წელზე ნაკლები;

ბ ) რომ დაინტერესებულ პირს აქვს თავისი მუდმივი საცხოვრებელი ადგილი ამ ხელშემკვრელი სახელმწიფოს ტერიტორიაზე ამ სახელმწიფოს მიერ განსაზღვრული პერიოდის განმავლობაში, რომელიც არ უნდა აღემატებოდეს სამ წელს განცხადების დაწყებამდე დაუყოვნებლივ;

გ ) რომ დაინტერესებული პირი არ არის დამნაშავედ სასამართლოში ეროვნული უსაფრთხოების წინააღმდეგ ჩადენილი დანაშაულისთვის;

დ ) რომ დაინტერესებული პირი ყოველთვის უნდა იყოს მოქალაქეობის არმქონე.

მუხლი 5

1. როდესაც ხელშემკვრელი სახელმწიფოს კანონმდებლობა ითვალისწინებს მოქალაქეობის დაკარგვას დაინტერესებული პირის პირადი სტატუსის ისეთი ცვლილების შედეგად, როგორიცაა ქორწინება, ქორწინების შეწყვეტა, ლეგალიზაცია, აღიარება ან შვილად აყვანა, ასეთი დაკარგვა ექვემდებარება მფლობელობას. სხვა ეროვნების ან სხვა მოქალაქეობის მოპოვება.

2. როდესაც ხელშემკვრელი სახელმწიფოს კანონმდებლობის თანახმად, ქორწინების გარეშე დაბადებული ბავშვი კარგავს ამ სახელმწიფოს მოქალაქეობას მამობის აღიარების გამო, მას მიეცემა შესაძლებლობა, დაიბრუნოს ეს მოქალაქეობა შესაბამისი ორგანოსადმი წერილობითი განცხადებით. და ასეთი განაცხადის მარეგულირებელი პირობები არ უნდა აღემატებოდეს ამ კონვენციის 1-ლი მუხლის მე-2 პუნქტში მითითებულ პირობებს.

მუხლი 6

თუ ხელშემკვრელი სახელმწიფოს კანონმდებლობა ითვალისწინებს რომელიმე პირის მეუღლის ან შვილების მიერ მისი მოქალაქეობის დაკარგვას ამ პირის დაკარგვის ან მოქალაქეობის ჩამორთმევის შედეგად, ასეთი დაკარგვა ექვემდებარება მათ ფლობას ან სხვა მოქალაქეობის შეძენას.

მუხლი 7

ა ) თუ ხელშემკვრელი სახელმწიფოს კანონმდებლობა დაუშვებს მოქალაქეობაზე უარის თქმას, ასეთი უარი არ გამოიწვევს მოქალაქეობის დაკარგვას, გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც დაინტერესებულ პირს აქვს ან იძენს სხვა მოქალაქეობას.

ბ ) ამ პუნქტის „ ა “ ქვეპუნქტის დებულებები არ გამოიყენება, როდესაც მათი გამოყენება ეწინააღმდეგება 1948 წლის 10 დეკემბერს ადამიანის უფლებათა საყოველთაო დეკლარაციის მე -13 და მე-14 მუხლებში დადგენილ პრინციპებს , რომელიც მიღებულია 1948 წლის 10 დეკემბერს გენერალური ასამბლეის მიერ. Გაერთიანებული ერები.

2. ხელშემკვრელი სახელმწიფოს მოქალაქე, რომელსაც სურს უცხო ქვეყანაში ნატურალიზაცია, არ კარგავს თავის მოქალაქეობას, გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც იგი არ მიიღებს ან არ მიიღებს გარანტიას ამ უცხო ქვეყნის მოქალაქეობის მიღების შესახებ.

3. ამ მუხლის მე-4 და მე-5 პუნქტების დებულებების გათვალისწინებით, ხელშემკვრელი სახელმწიფოს მოქალაქე არ უნდა დაკარგოს მოქალაქეობა, რათა გახდეს მოქალაქეობის არმქონე გამგზავრების, საზღვარგარეთ ცხოვრების, რეგისტრაციის არარსებობის ან მსგავსი მიზეზის გამო.

4. ნატურალიზებულმა პირმა შეიძლება დაკარგოს მოქალაქეობა საზღვარგარეთ ყოფნის გზით შესაბამისი ხელშემკვრელი სახელმწიფოს კანონმდებლობით დადგენილი ზედიზედ შვიდი წლის განმავლობაში, გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც იგი არ გამოუცხადებს შესაბამის ორგანოს თავისი მოქალაქეობის შენარჩუნების სურვილს.

5. რაც შეეხება ხელშემკვრელი სახელმწიფოს მოქალაქეს, რომელიც დაიბადა ამ სახელმწიფოს ტერიტორიის გარეთ, ამ სახელმწიფოს კანონმდებლობას შეუძლია ამ მოქალაქის მიერ მისი მოქალაქეობის შენარჩუნება, მისი სრულწლოვანებამდე ერთი წლის შემდეგ, დაექვემდებაროს იმ დროს საცხოვრებელ ადგილს. ამ სახელმწიფოს ტერიტორიაზე ან რეგისტრაცია სათანადო უფლებამოსილებით.

6. გარდა ამ მუხლში მითითებული გარემოებებისა, არც ერთი პირი არ დაკარგავს რომელიმე ხელშემკვრელი სახელმწიფოს მოქალაქეობას, თუ ასეთი დანაკარგი ამ პირს მოქალაქეობის არმქონე გახდის, მიუხედავად იმისა, რომ ასეთი დანაკარგი პირდაპირ არ არის აკრძალული ამ კონვენციის სხვა დებულებით.

მუხლი 8

1. არც ერთი ხელშემკვრელი სახელმწიფო არ ართმევს არცერთ პირს მოქალაქეობას, თუ ასეთი ჩამორთმევა გამოიწვევს ამ პირს მოქალაქეობის არმქონეობას.

2. ამ მუხლის პირველი პუნქტის დებულებების მიუხედავად, ნებისმიერ პირს შეიძლება ჩამოერთვას ნებისმიერი ხელშემკვრელი სახელმწიფოს მოქალაქეობა:

(a ) ისეთ გარემოებებში, როდესაც მოქალაქეობის დაკარგვა დასაშვებია მე-7 მუხლის მე-4 და მე-5 პუნქტებით;

ბ ) თუ მოქალაქეობა მიღებულია ყალბი ინფორმაციის გაცემის ან მოტყუების შედეგად.

3. ამ მუხლის 1-ლი პუნქტის დებულებების მიუხედავად, ნებისმიერ ხელშემკვრელ სახელმწიფოს შეუძლია შეინარჩუნოს უფლება გააუქმოს თავისი მოქალაქეობა ნებისმიერ პირს, თუ ხელმოწერის, რატიფიკაციის ან შეერთების დროს მიუთითებს, რომ იტოვებს უფლებას გააუქმოს თავისი მოქალაქეობა მისი ეროვნული კანონმდებლობით გათვალისწინებული ერთი ან მეტი შემდეგი საფუძველი:

ა ) რომ, ამ ხელშემკვრელი სახელმწიფოს მიმართ მისი ლოიალობის ვალდებულების საწინააღმდეგოდ, დაინტერესებული პირი,

ი) ამ ხელშემკვრელი სახელმწიფოს მხრიდან გამოხატული აკრძალვის მიუხედავად, გასწია ან აგრძელებს მომსახურების გაწევას სხვა სახელმწიფოს ან მიიღო ან აგრძელებს ანაზღაურებას სხვა სახელმწიფოსგან, ან

ii) იქცევა ისე, რომ სერიოზული ზიანი მიაყენოს ამ სახელმწიფოს სასიცოცხლო ინტერესებს;

ბ ) რომ დაინტერესებულმა პირმა დადო ერთგულების ფიცი ან გამოაცხადა ერთგულება სხვა სახელმწიფოსადმი ან მისცა გარკვეული მტკიცებულება ამ ხელშემკვრელი სახელმწიფოსადმი ერთგულებაზე უარის თქმის განზრახვის შესახებ.

4. არც ერთ ხელშემკვრელ სახელმწიფოს არ შეუძლია გამოიყენოს ამ მუხლის მე-2 ან მე-3 პუნქტით დაშვებული მოქალაქეობის ჩამორთმევის უფლება, გარდა კანონის შესაბამისად, რომელიც ითვალისწინებს დაინტერესებულ პირს სასამართლოს ან სხვა დამოუკიდებელი ინსტიტუტის მიერ სამართლიანი მოსმენის უფლებას.

მუხლი 9

არცერთ ხელშემკვრელ სახელმწიფოს არ შეუძლია ჩამოართვას მოქალაქეობა რომელიმე პირს ან პირთა ჯგუფს რასობრივი, ეთნიკური, რელიგიური ან პოლიტიკური ნიშნით.

მუხლი 10

1. ხელშემკვრელ სახელმწიფოებს შორის ნებისმიერი საერთაშორისო ხელშეკრულება, რომელიც ითვალისწინებს ტერიტორიის გადაცემას, უნდა მოიცავდეს დებულებებს იმის უზრუნველსაყოფად, რომ ასეთი გადაცემის შედეგად არც ერთი პირი არ გახდება მოქალაქეობის არმქონე. ნებისმიერმა ხელშემკვრელმა სახელმწიფომ უნდა მიიღოს ყველა გონივრული ნაბიჯი, რათა უზრუნველყოს, რომ ასეთი დებულებები შევიდეს ნებისმიერ საერთაშორისო ხელშეკრულებაში, რომელიც მას დადებს სახელმწიფოსთან, რომელიც არ არის ამ კონვენციის წევრი.

ასეთი დებულებების არარსებობის შემთხვევაში, ნებისმიერი ხელშემკვრელი სახელმწიფო, რომელსაც ტერიტორია გადაეცემა ან რომელიც სხვაგვარად იძენს ტერიტორიას, მიანიჭებს თავის მოქალაქეობას იმ პირებს, რომლებიც სხვაგვარად გახდებიან მოქალაქეობის არმქონეობა ასეთი გადაცემის ან შეძენის შედეგად.

მუხლი 11

ხელშემკვრელი სახელმწიფოები ხელს უწყობენ გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის ფარგლებში რატიფიკაციის ან მიერთების მეექვსე დოკუმენტის დეპონირების შემდეგ, რაც შეიძლება მალე, დაწესებულების შექმნას, რომელსაც პირები, რომლებიც აცხადებენ რაიმე უპირატესობას ამ კონვენციის მიხედვით, შეუძლიათ მიმართონ თავიანთი პრეტენზიების განხილვას და მათ დახმარებას. ამ პრეტენზიების წარდგენა შესაბამის ორგანოებში.

მუხლი 12

1. ხელშემკვრელ სახელმწიფოებთან დაკავშირებით, რომლებშიც მათი მოქალაქეობა არ არის მინიჭებული დაბადებისთანავე, კანონის მიხედვით, როგორც ეს გათვალისწინებულია ამ კონვენციის 1-ლი მუხლის 1-ლ პუნქტში ან მე-4 მუხლში, 1-ლი მუხლის 1-ლი პუნქტის ან მე-4 მუხლის დებულებები. შესაბამისად, ვრცელდება ამ კონვენციის ძალაში შესვლამდე დაბადებულ პირებზე, აგრეთვე შემდეგ დაბადებულ პირებზე

2. ამ კონვენციის 1-ლი მუხლის მე-4 პუნქტის დებულებები ვრცელდება მის ძალაში შესვლამდე დაბადებულ პირებზე, აგრეთვე მის შემდეგ დაბადებულ პირებზე.

3. ამ კონვენციის მე-2 მუხლის დებულებები გამოიყენება მხოლოდ რომელიმე ხელშემკვრელი სახელმწიფოს ტერიტორიაზე ამ კონვენციის ძალაში შესვლის შემდეგ აღმოჩენილ ახალშობილებზე ამ სახელმწიფოს მიმართ.

მუხლი 13

ეს კონვენცია არ უნდა იქნას განმარტებული ნებისმიერი ისეთი დებულების საზიანოდ, რომელიც უფრო ხელს უწყობს მოქალაქეობის არმქონეობის შემცირებას და შეიცავს ან იქნება შეტანილი რომელიმე ხელშემკვრელი სახელმწიფოს მოქმედ კანონმდებლობაში ან ნებისმიერ სხვა კონვენციაში, ხელშეკრულებაში ან შეთანხმებაში, რომელიც არის ან იქნება ძალაში იყოს ორი ან მეტი ხელშემკვრელი სახელმწიფოსთვის.

მუხლი 14

ნებისმიერი დავა ხელშემკვრელ სახელმწიფოებს შორის ამ კონვენციის ინტერპრეტაციასთან ან გამოყენებასთან დაკავშირებით, რომელიც არ შეიძლება გადაწყდეს სხვა გზით, წარედგინება იუსტიციის საერთაშორისო სასამართლოს დავის რომელიმე მხარის მოთხოვნით.

მუხლი 15

1. წინამდებარე კონვენცია ვრცელდება ყველა არათვითმმართველ, ტრასტულ, კოლონიალურ და სხვა არამიტროპოლიტ ტერიტორიებზე, რომელთა საერთაშორისო ურთიერთობებზე პასუხისმგებელია რომელიმე ხელშემკვრელი სახელმწიფო. დაინტერესებული ხელშემკვრელი სახელმწიფო, რამდენადაც არ ეწინააღმდეგება ამ მუხლის მე-2 პუნქტის დებულებებს, ხელმოწერის, რატიფიკაციის ან შეერთების დროს დანიშნავს არამიტროპოლიტულ ტერიტორიას ან ტერიტორიებს, რომლებზედაც ეს კონვენცია ipso facto იქნება გამოყენებული. ასეთი ხელმოწერის, რატიფიკაციის ან შეერთების შესახებ.

2. ნებისმიერ შემთხვევაში, როდესაც, რაც შეეხება ეროვნებას, არამიტროპოლიტი ტერიტორია არ განიხილება მეტროპოლიის ტერიტორიასთან და ნებისმიერ შემთხვევაში, როდესაც ფუნდამენტური პრინციპით საჭიროა არამიტროპოლიტი ტერიტორიის წინასწარი თანხმობა. ხელშემკვრელი სახელმწიფოს ან არამიტროპოლიტი ტერიტორიის კანონები ან პრაქტიკა, ამ კონვენციის ამ ტერიტორიაზე გავრცელებისთვის, ეს ხელშემკვრელი სახელმწიფო შეეცდება მიიღოს აუცილებელი თანხმობა არამიტროპოლიტი ტერიტორიიდან ხელმოწერის დღიდან თორმეტი თვის განმავლობაში. აღნიშნული ხელშემკვრელი სახელმწიფოს მიერ წინამდებარე კონვენციას და როდესაც ასეთი თანხმობა იქნება მიღებული, ეს ხელშემკვრელი სახელმწიფო აცნობებს გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის გენერალურ მდივანს. ეს კონვენცია ვრცელდება ტერიტორიებზე ან ტერიტორიებზე

3. ამ მუხლის მე-2 პუნქტში მითითებული თორმეტთვიანი პერიოდის გასვლის შემდეგ, დაინტერესებული ხელშემკვრელი სახელმწიფოები აცნობებენ გენერალურ მდივანს კონსულტაციების შედეგებს იმ არამიტროპოლიტ ტერიტორიებთან, რომლებზეც ისინი პასუხისმგებელნი არიან საერთაშორისო ურთიერთობებზე არ არის მიღებული შეთანხმება ამ კონვენციის მათ მიმართ გამოყენების შესახებ.

მუხლი 16

1. ეს კონვენცია ღიაა ხელმოსაწერად გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის შტაბ-ბინაში 1961 წლის 30 აგვისტოდან 1962 წლის 31 მაისამდე.

2. ეს კონვენცია ღიაა ხელმოწერისთვის:

ა ) გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის წევრი სახელმწიფო ;

ბ ) ნებისმიერ სხვა სახელმწიფოს, რომელიც მოწვეულია მონაწილეობა მიიღოს გაეროს კონფერენციაში მომავალი მოქალაქეობის არმქონეობის აღმოფხვრის ან შემცირების შესახებ;

გ ) ნებისმიერ სახელმწიფოს, რომელსაც გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის გენერალური ასამბლეა მოუწოდებს ხელი მოაწეროს ან შეუერთდეს ამ კონვენციას.

3. ეს კონვენცია ექვემდებარება რატიფიკაციას და სარატიფიკაციო სიგელები დეპონირებული იქნება გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის გენერალურ მდივანთან.

4. წინამდებარე კონვენცია ღიაა შეერთებისთვის ამ მუხლის მე-2 პუნქტში მითითებული სახელმწიფოებისთვის. შეერთება ხდება გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის გენერალურ მდივანთან მიერთების შესახებ დოკუმენტის დეპონირებით.

მუხლი 17

1. ხელმოწერის, რატიფიკაციის ან შეერთების დროს ნებისმიერ სახელმწიფოს შეუძლია გააკეთოს დათქმა მე-11, მე-14 ან მე-15 მუხლებზე.

2. ამ კონვენციის მიმართ სხვა დათქმები დაუშვებელია.

მუხლი 18

1. ეს კონვენცია ძალაში შევა რატიფიკაციის ან შეერთების მეექვსე სიგელის დეპონირების დღიდან ორი წლის შემდეგ.

2. თითოეული სახელმწიფოსთვის, რომელიც რატიფიცირებს ან უერთდება ამ კონვენციას მეექვსე რატიფიკაციის ან შეერთების სიგელის დეპონირების შემდეგ, იგი ძალაში შევა ამ სახელმწიფოს მიერ მისი სარატიფიკაციო ან შეერთების სიგელის დეპონირებადან ოთხმოცდამეათე დღეს, ან იმ დღეს. ამ კონვენციის შეერთება ძალაში ამ მუხლის პირველი პუნქტის დებულებების შესაბამისად, რომელი თარიღიც არ უნდა იყოს გვიან.

მუხლი 19

1. ნებისმიერ ხელშემკვრელ სახელმწიფოს შეუძლია ნებისმიერ დროს გააუქმოს ეს კონვენცია გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის გენერალური მდივნის სახელზე წერილობითი შეტყობინების გზით. ასეთი დენონსაცია ძალაში შედის შესაბამისი ხელშემკვრელი სახელმწიფოსთვის გენერალური მდივნის მიერ მისი მიღების დღიდან ერთი წლის შემდეგ.

2. იმ შემთხვევაში, თუ მე-15 მუხლის დებულებების შესაბამისად, ეს კონვენცია გავრცელდება ხელშემკვრელი სახელმწიფოს არამიტროპოლიტულ ტერიტორიაზე, ამ სახელმწიფოს შეუძლია შემდგომში ნებისმიერ დროს, შესაბამისი ტერიტორიის თანხმობის გათვალისწინებით, მისცეს მდივანს გაეროს გენერალური ცნობა ამ კონვენციის დენონსაციის შესახებ ცალკე ამ ტერიტორიისთვის. ეს დენონსაცია ძალაში შევა გენერალური მდივნის მიერ ასეთი შეტყობინების მიღების დღიდან ერთი წლის შემდეგ, რომელიც აცნობებს ყველა სხვა ხელშემკვრელ სახელმწიფოს ასეთი შეტყობინებისა და მისი მიღების თარიღის შესახებ.

მუხლი 20
​
1. გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის გენერალური მდივანი აცნობებს გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის წევრ ყველა სახელმწიფოს და მე-16 მუხლში მითითებულ გაეროს არაწევრ სახელმწიფოს შემდეგი გარემოებების შესახებ:

ა) ხელმოწერები, რატიფიკაციები და შეერთებები მე-16 მუხლის შესაბამისად;

ბ) დათქმები მე-17 მუხლით;

(c) წინამდებარე კონვენციის ძალაში შესვლის თარიღი მე-18 მუხლის შესაბამისად;

დ) დენონსაციები მე-19 მუხლით.

2. გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის გენერალური მდივანი, არა უგვიანეს რატიფიკაციის ან მიერთების მეექვსე დოკუმენტის დეპონირების შემდეგ, გენერალური ასამბლეის ყურადღებას ამახვილებს მასში აღნიშნული ინსტიტუტის შექმნაზე, მე-11 მუხლის შესაბამისად. .

მუხლი 21

ეს კონვენცია დარეგისტრირდება გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის გენერალური მდივნის მიერ მისი ძალაში შესვლის დღეს.

რის დასტურად ქვემორე ხელმომწერმა სრულუფლებიანმა წარმომადგენლებმა ხელი მოაწერეს ამ კონვენციას.

შესრულებულია ნიუ-იორკში, ათას ცხრაას სამოცდათერთმეტი აგვისტოს ოცდამეათე დღეს, რომლის ერთ ეგზემპლარად ინგლისური, ჩინური, ფრანგული, რუსული და ესპანური ტექსტები თანაბრად ავთენტურია, რომელიც ინახება არქივში. გაერთიანებული ერების ორგანიზაცია და რომლის დამოწმებული ასლები გაეროს გენერალური მდივნის მიერ გადაეცემა გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის ყველა წევრს და ამ ორგანიზაციის არაწევრებს ამ კონვენციის მე-16 მუხლში მითითებულ სახელმწიფოებს.