ევროკავშირმა უნდა წაახალისოს საქართველოს ევროპული პერსპექტივა

​ბელგიური გამოცემა "ევროაქტივი" საქართველოს პარლამენტის თავმჯდომარის, შალვა პაპუაშვილის პუბლიკაციას აქვეყნებს.
უკრაინის ომი ხაზს უსვამს არა მხოლოდ საქართველოს უსაფრთხოების მდგომარეობას, არამედ იმ დიდ გზას, რომელიც ქვეყანამ გაიარა 2008 წლის რუსეთის მიერ შეჭრის შემდეგ. მიუხედავად იმისა, რომ წევრ სახელმწიფოდ გახდომას შეიძლება დრო დასჭირდეს, ევროკავშირმა სწორი სიგნალები უნდა გაუგზავნოს აბსოლიტურად პრო-ევროკავშირის ქვეყანას, რომელმაც მძიმე ფასი გადაიხადა დასავლური მისწრაფებების გამო, წერს შალვა პაპუაშვილი.​

შალვა პაპუაშვილი საქართველოს პარლამენტის თავმჯდომარეა.

მას შემდეგ, რაც 2008 წლის ომში რუსეთის მიერ განადგურებული იყო, საქართველო არ დაიხია თავისი პროდასავლური კურსიდან. პირიქით, 2012 წლის მნიშვნელოვანი არჩევნების შემდეგ, მან გააძლიერა ევროკავშირსა და ნატოში ინტეგრაციის მთავარი პრიორიტეტები. საქართველოს ევროკავშირისა და ნატოსკენ სწრაფვის დაჩქარება და მისი ევროპული და ევროატლანტიკური მისწრაფებების სახალხო მხარდაჭერა ახლა ცალსახად არის ჩაწერილი მის კონსტიტუციაში, 2017-2018 წლების მნიშვნელოვანი ცვლილებების შედეგად, რამაც საქართველო სრულფასოვან ევროპულ ქვეყნად აქცია. საპარლამენტო დემოკრატიის სტილი.

ამბიციური რეფორმების დღის წესრიგის წყალობით, რომელმაც რადიკალურად მოახდინა ბაზრების ლიბერალიზაცია და ეფექტურად აღმოფხვრა კორუფცია, ქვეყანამ მჭიდრო კავშირები განავითარა ევროკავშირთან. 2014 წელს ხელმოწერილმა ევროკავშირთან ასოცირების შეთანხმებამ გააღრმავა ევროკავშირი-საქართველოს ურთიერთობები და კიდევ უფრო წინ წაიწია რეფორმების პროცესი. შესაბამისად, ევროკავშირში გაწევრიანებაზე განაცხადი არ არის ბოლოდროინდელი მისწრაფება, არამედ ათწლეულების პრო-ევროკავშირის პოლიტიკის კულმინაცია, რომელიც პიკს მიაღწია 2020 წელს, როდესაც პარტიამ „ქართულმა ოცნებამ“ ევროკავშირის კანდიდატურა ოფიციალურ მიზნად აქცია.

ქართული პოლიტიკის უდიდესი გამოწვევა, საშინაო პოლარიზაცია, თავისთავად არის არასასურველი გვერდითი პროდუქტი საქართველოს სწრაფი დემოკრატიზაციის ბოლო ათწლეულის განმავლობაში. ქართული მედია არასოდეს ყოფილა უფრო თავისუფალი და მრავალფეროვანი, ვიდრე ამჟამად, ნაწილობრივ ხსნის, თუ რატომ არის გაძლიერებული და ფართოდ გავრცელებული პოლიტიკური დაპირისპირება საერთაშორისო დონეზე.

მაგრამ 2020 წლის არჩევნების შემდეგ, პოლიტიკური პარტიების უპრეცედენტო რაოდენობა ახლა ზის პარლამენტში, რომელსაც ამჟამად ყველაზე ახლოს აქვს მთავრობა-ოპოზიციის თანაფარდობა, რაც საქართველოს ოდესმე უნახავს დამოუკიდებლობის შემდეგ. რეფორმებზე დებატები ხშირად მწარე და უკომპრომისოა, მაგრამ ეს დებატები მიმდინარეობს ინსტიტუციების მშენებლობისა და მთავრობის ზედამხედველობის გაძლიერების უწყვეტი და დინამიური პროცესის ფონზე.

აღსანიშნავია, რომ საქართველოს დასავლური ინტეგრაცია პოლიტიკურ დებატებზე მაღლა დგას. მხარეებმა შეიძლება ხანდახან დაადანაშაულონ ერთმანეთი ნაკლებად პროევროპულად, რადგან ევროკავშირსა და ნატოში ინტეგრაცია საქართველოს დამოუკიდებლობისა და ეროვნული იდენტობის საფუძველი იყო. და საქართველომ ნამდვილად მიაღწია პროგრესს დასავლეთისკენ.

დასავლეთ ბალკანეთის საუკეთესო კანდიდატ ქვეყნებთან შედარებით და ე.წ. ასოცირებული ტრიოს სხვა წევრებთან - საქართველო, მოლდოვა და უკრაინა - საქართველო გამოირჩევა ბაზარზე წვდომის, სახელმწიფო შესყიდვებისა და ინტელექტუალური საკუთრების უფლებებით, სადაც მას აქვს. თანდათან უახლოვდება ევროკავშირის კანონებს.

საქართველომ განავითარა სწრაფი და კომპეტენტური საბაჟო მომსახურება, ასევე ჯანსაღი ფინანსური ბაზრები ევროკავშირის სტანდარტების შესაბამისი სტაბილური საბანკო სისტემით. ეფექტური სატრანსპორტო სექტორით, რომელიც რეგულირდება ევროკავშირის კანონმდებლობის მსგავსი წესებით, ქვეყანა ჩამოყალიბდა შავი ზღვის რეგიონის მთავარ სატრანსპორტო და ლოგისტიკურ ცენტრად.

გარემოსდაცვითი და კლიმატის ცვლილების პოლიტიკის თვალსაზრისით, ქვეყანა იმსახურებს ქებას ნარჩენების მართვის, ჰაერის ხარისხისა და სამრეწველო გამონაბოლქვის მხრივ უზარმაზარი გაუმჯობესებისთვის. ასევე დიდი პროგრესი შეინიშნება ციფრულ სექტორში, მონაცემთა დაცვისა და კიბერუსაფრთხოების შესახებ ევროკავშირის ნორმებთან მტკიცე თანხვედრით. საქართველო კორუფციის წინააღმდეგ ბრძოლის მხრივ ბევრად უსწრებს ტრიოს სხვა ქვეყნებს.

ამ მოვლენების გათვალისწინებით, საქართველო შეიძლება გახდეს ევროკავშირის ხელახალი სტრატეგიის გადამწყვეტი ნაწილი, რომელიც მიზნად ისახავს უფრო გამძლე მიწოდების ქსელების განვითარებას და შორეულ ბაზრებზე დამოკიდებულების შემცირებას. ვინაიდან COVID-ის პანდემიამ შეცვალა გლობალური სავაჭრო სისტემის კონტექსტი და მიწოდების ჯაჭვების დივერსიფიკაცია პოლიტიკის პრიორიტეტად აქცია, საქართველო შეიძლება იყოს ევროკავშირის მთავარი სტრატეგიული პარტნიორი ტექსტილისა და ფარმაცევტულ სექტორებში.

საქართველომ ასევე მიაღწია თვალსაჩინო მიღწევებს ადამიანის უფლებების კუთხით. მთავრობამ მიიღო ადამიანის უფლებათა ეროვნული სტრატეგია 2014-2020 წლებში, რომელიც ახორციელებდა გაეროს ადამიანის უფლებათა უმაღლესი კომისრის, ასევე ეროვნული და საერთაშორისო ადამიანის უფლებათა არასამთავრობო ორგანიზაციების რეკომენდაციებს. ფაქტობრივად, ქვეყანას აქვს ცოცხალი სამოქალაქო საზოგადოების ლანდშაფტი. უფრო ძლიერი დემოკრატიული კულტურის პირობებში, ქართული საზოგადოება უფრო მეტად ერგება და ითხოვს კანონის უზენაესობის მაღალ სტანდარტებს, რომლებიც გაუგებარი იყო გასული ათწლეულების განმავლობაში.

მუდმივი გარე საფრთხე

საქართველოს ერთგულება ევროკავშირის კანონებისა და ღირებულებებისადმი კიდევ უფრო თვალშისაცემია იმის გათვალისწინებით, რომ მისი ტერიტორიის 20% ოკუპირებულია რუსეთის ძალების მიერ 2008 წლიდან. 2008 წლის რუსეთის შეჭრა, რომელსაც წინ უძღოდა მტკივნეული სავაჭრო ემბარგო საქართველოს სოფლის მეურნეობის სექტორზე, არ დაარღვია საქართველოს პროპაგანდა. -ევროპული სული. პირიქით, მან გააძლიერა ქვეყნის გადაწყვეტილება და ხელი შეუწყო მისი ზრდის მოდელის დივერსიფიკაციას.

ქართველები ყოველდღიურად უხდიან მნიშვნელოვან ფასს ქვეყნის პოლიტიკურ მისწრაფებებში. ოკუპირებული ტერიტორიების მახლობლად მცხოვრებ ფერმერებს რეგულარულად აპატიმრებენ და იტაცებენ რუსული ჯარის მიერ თვითნებური და ბუნდოვანი სადემარკაციო ხაზის გადაკვეთის გამო, რომელიც ქართველებს მათი მიწიდან ჰყოფს და ათასობით ადამიანს გაღატაკებს.

რუსეთის შეჭრა უკრაინაში მტკივნეულ მოგონებებს აცოცხლებს, განსაკუთრებით მაშინ, როდესაც რუსული ჯარები კვლავ დგანან აფხაზეთსა და ცხინვალში. მიუხედავად იმისა, რომ საქართველოს ეკონომიკა საოცრად დივერსიფიცირებულია, რუსეთს, როგორც მნიშვნელოვან სავაჭრო პარტნიორს, ნებისმიერ დროს შეუძლია ქართული საზოგადოების ნგრევა მოახდინოს ხორბლისა და სხვა აუცილებელი ნედლეულის მიწოდების შეწყვეტით.

მიუხედავად ეგზისტენციალური საფრთხისა, საქართველოს მთავრობამ დაიკავა მკაფიო პოზიცია უკრაინაში უკანონო და ტრაგიკული შეჭრის მიმართ, გმობს რუსეთის სამხედრო აგრესიას, უწევს ჰუმანიტარულ დახმარებას, თანამშრომლობს საერთაშორისო სისხლის სამართლის სასამართლოში საერთაშორისო პარტნიორებთან უკრაინაში რუსეთის შეჭრასთან დაკავშირებით.

საქართველო ასევე მუშაობს ევროკავშირთან, რათა უზრუნველყოს რუსეთის წინააღმდეგ საერთაშორისო სანქციების დაცვა. გასაკვირი არ არის, რომ ვითარებამ დააჩქარა მთავრობის მიერ დაგეგმილი განაცხადი ევროკავშირში გაწევრიანებაზე, რაც, თუ დაკმაყოფილდება, უდავოდ ექნება გამაერთიანებელ გავლენას ქვეყანაზე და კიდევ უფრო გაზრდის მის გადაწყვეტილებას და რეფორმების მცდელობებს ევროკავშირის ბლოკში გაწევრიანების მიზნით.

გზა ევროკავშირის წევრობისკენ

მიუხედავად დინამიური და განვითარებადი თანამშრომლობისა, ევროკავშირმა ვერ გაუგზავნა მკაფიო სიგნალები საქართველოსთვის ევროკავშირში საბოლოო წევრობის შესახებ.

2019 წელს საქართველოს წინადადებას მინისტრთა დონეზე სტრუქტურირებული დიალოგის დამყარებისა და ერთიან ბაზარზე მისი სრული ინტეგრაციის მიზნით სავაჭრო კავშირების გაფართოების შესახებ დადებითი პასუხი არ მოჰყოლია. ასეთი თავშეკავება შეიძლება გასაგები იყოს ასოცირების შეთანხმების ადრეულ წლებში, როდესაც იყო გაურკვევლობა რეფორმებისადმი საქართველოს გრძელვადიანი ვალდებულების შესახებ, მაგრამ აშკარა გახდა, რომ საქართველოს სურვილი მიაღწიოს ევროკავშირში ინტეგრაციას.

ქვეყანამ არა მხოლოდ აჩვენა უწყვეტი გამოცდილება რეფორმების, ევროკავშირის ღირებულებებთან შესაბამისობისა და აბსოლიტურად პროევროპული მოსახლეობის მიმართ, არამედ მისი მხარდაჭერა ევროკავშირში გაწევრიანებისადმი ბოლო წლებში გაიზარდა, მისწრაფება, რომელიც მიუთითებს ევროკავშირის მინიჭების მნიშვნელობაზე. კანდიდატის სტატუსი.

უკრაინაში რუსეთის შეჭრის მეორე თვესთან ერთად, ევროკავშირის ჩართულობა მის აღმოსავლეთ სამეზობლოში გეოსტრატეგიულ პრიორიტეტად იქცა. მას ასევე აქვს პოტენციალი, მიაწოდოს ხალხს მიზეზი, რომ უკან დაიხიონ და დაარწმუნოს, რომ ამ გაურკვეველ დროში უკეთესი მომავალი გველის ჰორიზონტზე.

ამიტომ ევროკავშირმა გაფართოების პროცესი უნდა გაავრცელოს არა მხოლოდ საქართველოზე, არამედ უკრაინასა და მოლდოვაზეც. ამ სამეულს ერთად შეუძლია რეფორმების პროგრესის კოორდინაცია, სტრატეგიების განხილვა და საუკეთესო პრაქტიკის გაზიარება ევროკავშირის კანონმდებლობასთან დაჩქარებული შესაბამისობის უზრუნველსაყოფად.

ცივი ომის დასრულებასთან და 2004 წლის გაფართოებასთან პარალელების გავლებით, ევროკავშირმა უნდა გააცნობიეროს, რომ კიდევ ერთი გადამწყვეტი მომენტის წინაშე დგას და აითვისოს თავისი პასუხისმგებლობა საქართველოს ევროკავშირში ინტეგრაციისთვის. ევროკავშირის ბლოკში გაწევრიანება არის იმედის ერთადერთი ხელშესახები შუქურა ევროპის აღმოსავლელი მეზობლებისთვის, რომლებიც ისწრაფვიან თავისუფლებისა და ეკონომიკური კეთილდღეობისთვის მეორე მსოფლიო ომის დასრულების შემდეგ უსაფრთხოების ყველაზე დიდი საფრთხის წინაშე.

გაზიარება