მანილას დეკლარაცია საერთაშორისო დავების მშვიდობიანი მოგვარების შესახებ

მანილას დეკლარაცია საერთაშორისო დავების მშვიდობიანი მოგვარების შესახებ მიღებულია გენერალური ასამბლეის 1982 წლის 15 ნოემბრის 37/10 დადგენილებით.

I
​
1. ყველა სახელმწიფო იმოქმედებს კეთილსინდისიერად და გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის წესდებაში გათვალისწინებული მიზნებისა და პრინციპების შესაბამისად, რათა თავიდან აიცილონ დავები ერთმანეთთან, რამაც შეიძლება ხელი შეუშალოს სახელმწიფოებს შორის მეგობრულ ურთიერთობებს და ამით ხელი შეუწყოს საერთაშორისო მშვიდობის შენარჩუნებას. და უსაფრთხოება. ისინი ერთმანეთთან მშვიდობიანად უნდა იცხოვრონ, როგორც კარგი მეზობლები და ცდილობდნენ მიიღონ პოზიტიური ზომები საერთაშორისო მშვიდობისა და უსაფრთხოების გასაძლიერებლად;

2. ყველა სახელმწიფო წყვეტს თავის საერთაშორისო დავებს მხოლოდ მშვიდობიანი გზით ისე, რომ საფრთხე არ შეუქმნას საერთაშორისო მშვიდობასა და უსაფრთხოებას და სამართლიანობას.

3. საერთაშორისო დავები წყდება სახელმწიფოთა სუვერენული თანასწორობის საფუძველზე და ექვემდებარება საშუალების თავისუფალი არჩევანის პრინციპს, გაეროს წესდებითა და მართლმსაჯულებისა და საერთაშორისო სამართლის პრინციპების შესაბამისად. დავის გადაწყვეტის ნებისმიერი პროცედურის გამოყენება ან ასეთ პროცედურაზე თავისუფლად შეთანხმებული თანხმობა სახელმწიფოებს შორის არსებულ ან მომავალ დავებთან დაკავშირებით, რომლებშიც ისინი არიან მხარეები, არ უნდა ჩაითვალოს სახელმწიფოების სუვერენული თანასწორობის პრინციპთან შეუსაბამოდ. .

4. დავის მონაწილე სახელმწიფოები აგრძელებენ ურთიერთობისას დაიცვან თავიანთი ვალდებულებები საერთაშორისო სამართლის ძირითადი პრინციპების შესაბამისად სახელმწიფოთა სუვერენიტეტის, დამოუკიდებლობისა და ტერიტორიული მთლიანობის, ისევე როგორც სხვა საყოველთაოდ აღიარებული თანამედროვე პრინციპებისა და ნორმების შესაბამისად. საერთაშორისო სამართალი.

5. სახელმწიფოები კეთილსინდისიერად და თანამშრომლობით ცდილობენ თავიანთი საერთაშორისო დავების სწრაფად და სამართლიან გადაწყვეტას შემდეგი საშუალებებით: მოლაპარაკება, გამოძიება, შუამავლობა, შერიგება, არბიტრაჟი, სასამართლო დავა, მიმართონ რეგიონულ შეთანხმებებს ან ორგანოებს, ან სხვა. მშვიდობიანი საშუალებები საკუთარი არჩევანით, მათ შორის კარგი ოფისები. ამგვარი მოგვარების ძიებისას მხარეები უნდა შეთანხმდნენ ისეთ მშვიდობიან საშუალებებზე, რომლებიც შეესაბამება მათი დავის გარემოებებსა და ბუნებას.

6. რეგიონული შეთანხმებების ან ორგანოების მონაწილე სახელმწიფოები ყველა ღონეს ხმარობენ იმისათვის, რომ მიაღწიონ ლოკალური დავების მეგობრულად გადაწყვეტას ასეთი რეგიონალური შეთანხმებების ან ორგანოების მეშვეობით ამ დავების უშიშროების საბჭოს წარდგენამდე. ეს არ უშლის ხელს სახელმწიფოებს რაიმე დავა მიიტანონ უშიშროების საბჭოს ან გენერალურ ასამბლეაზე გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის წესდების შესაბამისად.

7. იმ შემთხვევაში, თუ დავის მხარეები ვერ მიაღწევენ დაჩქარებულ გადაწყვეტას მოგვარების რომელიმე ზემოაღნიშნული საშუალებით, ისინი განაგრძობენ დავის მშვიდობიანი მოგვარების ძიებას და დაუყონებლივ გაივლიან კონსულტაციებს ურთიერთშეთანხმებულ საშუალებებზე დავის მშვიდობიანი გზით გადაწყვეტისთვის. . იმ შემთხვევაში, თუ მხარეები ვერ გადაჭრიან რომელიმე ზემოაღნიშნული საშუალებით, დავა, რომლის გაგრძელებამ შეიძლება საფრთხე შეუქმნას საერთაშორისო მშვიდობასა და უსაფრთხოებას, ისინი წარუდგენენ მას უშიშროების საბჭოს გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის წესდების შესაბამისად. და ყოველგვარი ზიანის მიყენების გარეშე ქარტიის VI თავის შესაბამისი დებულებებით განსაზღვრული საბჭოს ფუნქციებისა და უფლებამოსილებების მიმართ.

8. საერთაშორისო დავის მონაწილე სახელმწიფოები, ისევე როგორც სხვა სახელმწიფოები, თავს იკავებენ ყოველგვარი ქმედებებისგან, რამაც შეიძლება გააუარესოს სიტუაცია ისე, რომ საფრთხე შეექმნას საერთაშორისო მშვიდობისა და უსაფრთხოების შენარჩუნებას და ამით შეაფერხოს კონფლიქტის მოგვარება. დავა ან იყოს დაბრკოლება მისი მშვიდობიანი მოგვარებისთვის და ამ კუთხით იმოქმედოს გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის მიზნებისა და პრინციპების შესაბამისად.

9. სახელმწიფოებმა უნდა განიხილონ შეთანხმებების დადება მათ შორის დავის მშვიდობიანი გადაწყვეტისთვის. მათ ასევე, საჭიროების შემთხვევაში, ორმხრივ შეთანხმებებსა და მათ მიერ დადებულ მრავალმხრივ კონვენციებში უნდა შეიცავდეს ეფექტურ დებულებებს მათი ინტერპრეტაციიდან ან გამოყენების შედეგად წარმოშობილი დავების მშვიდობიანად გადაწყვეტისთვის.

10. სახელმწიფოებმა უნდა გაითვალისწინონ, თავისუფალი არჩევანის უფლების შელახვის გარეშე, რომ პირდაპირი მოლაპარაკებები მოქნილი და ეფექტური საშუალებაა მათი დავების მშვიდობიანი გზით გადაწყვეტისთვის. როდესაც სახელმწიფოები გადაწყვეტენ მიმართონ პირდაპირ მოლაპარაკებებს, ისინი უნდა წარიმართონ მიზანმიმართულად, რათა მიაღწიონ მხარეთათვის მისაღები ადრეულ რეზოლუციას. სახელმწიფოები თანაბრად მზად უნდა იყვნენ თავიანთი დავების გადასაწყვეტად ამ დეკლარაციაში მითითებული სხვა საშუალებებით.

11. სახელმწიფოები, საერთაშორისო სამართლის შესაბამისად, კეთილსინდისიერად უნდა შეასრულონ მათ შორის დავების გადაწყვეტის მიზნით დადებული შეთანხმებების ყველა დებულება.

12. დაინტერესებული ხალხების მიერ თვითგამორკვევის უფლებით სარგებლობის ხელშეწყობის მიზნით, როგორც აღნიშნულია დეკლარაციაში სახელმწიფოთა შორის მეგობრული ურთიერთობებისა და თანამშრომლობის შესახებ საერთაშორისო სამართლის პრინციპების შესახებ, გაეროს წესდების შესაბამისად, დავის მხარეებს შეიძლება ჰქონდეთ შესაძლებლობა, თუ ისინი ამას თანხმდებიან, და მიზანშეწონილად მიიჩნიონ მიმართონ ამ დეკლარაციაში მითითებულ შესაბამის პროცედურებს ამ დავის მეგობრული გადაწყვეტისთვის.

13. არც დავის არსებობა და არც დავის მშვიდობიანი მოგვარების პროცედურის წარუმატებელი გამოყენება არ აძლევს ძალის ან ძალის მუქარის გამოყენების უფლებას დავის მხარე რომელიმე სახელმწიფოს.

II

1. წევრმა სახელმწიფოებმა სრულად უნდა გამოიყენონ გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის წესდების დებულებები, მასში გათვალისწინებული პროცედურებისა და საშუალებების ჩათვლით, განსაკუთრებით VI თავში, რომელიც ეხება დავების მშვიდობიან გადაწყვეტას.

2. წევრი სახელმწიფოები კეთილსინდისიერად შეასრულებენ ვალდებულებებს, რომლებიც მათ აიღეს გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის წესდებით. ქარტიის შესაბამისად, მათ სათანადოდ უნდა გაითვალისწინონ უშიშროების საბჭოს შესაბამისი რეკომენდაციები დავების მშვიდობიან მოგვარებასთან დაკავშირებით. მათ ასევე, ქარტიის შესაბამისად, სათანადოდ უნდა გაითვალისწინონ გენერალური ასამბლეის მიერ მიღებული შესაბამისი რეკომენდაციები, ქარტიის მე-11 და მე-12 მუხლების დებულებების შესაბამისად, დავების მშვიდობიანად გადაწყვეტის სფეროში.

3. წევრი სახელმწიფოები კიდევ ერთხელ ადასტურებენ გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის ქარტიით მინიჭებულ მნიშვნელოვან როლს გენერალურ ასამბლეაზე დავების მშვიდობიანად გადაწყვეტის სფეროში და ხაზს უსვამენ ასამბლეის მიერ თავისი ფუნქციების ეფექტურად განხორციელების აუცილებლობას. შესაბამისად, მათ უნდა:

ა) გაითვალისწინეთ, რომ გენერალურ ასამბლეას შეუძლია განიხილოს ნებისმიერი სიტუაცია, მიუხედავად მისი წარმოშობისა, რომელიც, მისი აზრით, შეიძლება ზიანი მიაყენოს ზოგად კეთილდღეობას ან მეგობრულ ურთიერთობებს ერთა შორის და, ქარტიის მე-12 მუხლის დებულებების გათვალისწინებით, რეკომენდაცია გაუწიოს ზომების მიღებას. მისი მშვიდობიანი მოწესრიგებისთვის;

ბ) განიხილონ, როგორც მიზანშეწონილად მიაჩნიათ, გენერალური ასამბლეის ყურადღების მიქცევის შესაძლებლობის გამოყენების შესაძლებლობა, რომელიც შეიძლება გამოიწვიოს საერთაშორისო ხახუნის ან დავა;

გ) განიხილონ თავიანთი დავების მშვიდობიანად გადაწყვეტისთვის გენერალური ასამბლეის მიერ შექმნილი დამხმარე ორგანოების გამოყენება ქარტიით გათვალისწინებული ფუნქციების განხორციელებისას;

დ) განიხილონ, როდესაც ისინი არიან გენერალური ასამბლეის ყურადღების ცენტრში მოყვანილი დავის მხარეები, ასამბლეის შიგნით კონსულტაციების გამოყენება დავის სწრაფი გადაწყვეტის ხელშეწყობის მიზნით.

4. წევრმა სახელმწიფოებმა უნდა გააძლიერონ უშიშროების საბჭოს ცენტრალური როლი, რათა მან სრულად და ეფექტურად შეასრულოს თავისი პასუხისმგებლობა გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის წესდების მიხედვით დავების ან ნებისმიერი სიტუაციის მოგვარების სფეროში, რომლის გაგრძელება შეიძლება საფრთხეს შეუქმნას საერთაშორისო მშვიდობა და უსაფრთხოება. ამ მიზნით მათ უნდა:

ა) სრულყოფილად იცოდნენ თავიანთი ვალდებულების შესახებ, მიმართონ უშიშროების საბჭოს ისეთ დავას, რომლის მხარეც ისინი არიან, თუ არ გადაჭრეს იგი ქარტიის 33-ე მუხლში მითითებული საშუალებებით;

ბ) უფრო ფართოდ გამოიყენოს უშიშროების საბჭოს ყურადღების მიქცევის შესაძლებლობა ნებისმიერი დავის ან ნებისმიერი სიტუაციის შესახებ, რომელმაც შეიძლება გამოიწვიოს საერთაშორისო უთანხმოება ან გამოიწვიოს დავა;

(გ) წაახალისოს უშიშროების საბჭო უფრო მეტად გამოიყენოს ქარტიით გათვალისწინებული შესაძლებლობები დავების ან სიტუაციების მოსაგვარებლად, რომელთა გაგრძელებამ შეიძლება საფრთხე შეუქმნას საერთაშორისო მშვიდობასა და უსაფრთხოებას;

დ) განიხილოს უშიშროების საბჭოს ფაქტების დადგენის შესაძლებლობების მეტი გამოყენება ქარტიის შესაბამისად;

(ე) წაახალისოს უშიშროების საბჭოს, როგორც დავების მშვიდობიანად გადაწყვეტის ხელშეწყობის საშუალებას, უფრო მეტად გამოიყენოს მის მიერ დაარსებული დამხმარე ორგანოები გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის წესდების მიხედვით თავისი ფუნქციების განხორციელებისას;

ვ) გაითვალისწინეთ, რომ უშიშროების საბჭო უფლებამოსილია, ქარტიის 33-ე მუხლში მითითებული ხასიათის დავის ნებისმიერ ეტაპზე, ან მსგავსი ხასიათის სიტუაციაში, რეკომენდაცია გაუწიოს შესაბამისი პროცედურის ან გადაწყვეტის მეთოდებს;

(ზ) წაახალისოს უშიშროების საბჭო დაუყოვნებლად იმოქმედოს თავისი ფუნქციებისა და უფლებამოსილებების შესაბამისად, განსაკუთრებით მაშინ, როდესაც საერთაშორისო დავები შეიარაღებულ კონფლიქტებში გადაიზრდება.

5. სახელმწიფოებმა სრულად უნდა იცოდნენ მართლმსაჯულების საერთაშორისო სასამართლოს როლი, რომელიც არის გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის მთავარი სასამართლო ორგანო. მათ ყურადღებას იქცევს საერთაშორისო სასამართლოს მიერ სამართლებრივი ხასიათის დავების გადაწყვეტის შესაძლებლობები, განსაკუთრებით სასამართლოს რეგლამენტის გადასინჯვის შემდეგ.

სახელმწიფოებს შეუძლიათ თავიანთი უთანხმოების გადაწყვეტა სხვა სასამართლოებს ანდონ უკვე არსებული ან მომავალში დადებული შეთანხმებების საფუძველზე.

სახელმწიფოებმა უნდა გაითვალისწინონ:

ა) რომ იურიდიული ხასიათის დავები, როგორც წესი, მხარეებმა უნდა მიმართონ საერთაშორისო სასამართლოს სასამართლოს სტატუტის დებულებების შესაბამისად;

ბ) სასურველია, რომ მათ:

(i) განიხილავს ხელშეკრულებებში, სადაც საჭიროა, დებულებების ჩართვა, რომელიც ითვალისწინებს მართლმსაჯულების საერთაშორისო სასამართლოს მიმართვას იმ დავების, რომლებიც შეიძლება წარმოიშვას ამგვარი ხელშეკრულებების ინტერპრეტაციის ან გამოყენებისას;

ii) შეისწავლეს იუსტიციის საერთაშორისო სასამართლოს იძულებითი იურისდიქციის მიღების შესაძლებლობა თავისი სუვერენიტეტის თავისუფლად განხორციელებისას მისი წესდების 36-ე მუხლის შესაბამისად;

iii) განიხილა ისეთი შემთხვევების იდენტიფიცირების შესაძლებლობა, რომლებზეც შეიძლება გამოყენებულ იქნას იუსტიციის საერთაშორისო სასამართლო.

გაეროს ორგანოებმა და სპეციალიზებულმა სააგენტოებმა უნდა განიხილონ, მიზანშეწონილია თუ არა გამოიყენონ შესაძლებლობა მოიძიონ საკონსულტაციო მოსაზრებები მართლმსაჯულების საერთაშორისო სასამართლოსგან სამართლებრივ საკითხებზე, რომლებიც წარმოიქმნება მათი საქმიანობის სფეროში, იმ პირობით, რომ ისინი სათანადო უფლებამოსილნი არიან ამისათვის.

სამართლებრივი ხასიათის დავების სასამართლო გადაწყვეტაზე მიმართვა, კერძოდ კი მართლმსაჯულების საერთაშორისო სასამართლოს მიმართვა არ უნდა განიხილებოდეს როგორც არამეგობრული ქმედება სახელმწიფოებს შორის ურთიერთობაში.

6. გენერალურმა მდივანმა სრულად უნდა გამოიყენოს გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის წესდების დებულებები, რომლებიც ეხება მასზე დაკისრებულ მოვალეობებს. გენერალურ მდივანს შეუძლია უშიშროების საბჭოს ყურადღების ცენტრში მოექცეს ნებისმიერი საკითხი, რომელიც, მისი აზრით, შეიძლება საფრთხე შეუქმნას საერთაშორისო მშვიდობასა და უსაფრთხოებას. ის შეასრულებს სხვა ფუნქციებს, რომლებსაც მას აკისრებს უშიშროების საბჭო ან გენერალური ასამბლეა. ამასთან დაკავშირებით მომზადებული ანგარიშები, მათი მოთხოვნით, წარედგინება უშიშროების საბჭოს ან გენერალურ ასამბლეას.

მოუწოდებს ყველა სახელმწიფოს პატივი სცენ და კეთილსინდისიერად დაუჭირონ მხარი ამ დეკლარაციის დებულებებს მათი საერთაშორისო დავების მშვიდობიანი მოგვარებისას;

აცხადებს, რომ არაფერი ამ დეკლარაციაში არ უნდა იქნას განმარტებული, როგორც რაიმე სახის ზიანის მომტანი ქარტიის შესაბამისი დებულებების, ან სახელმწიფოების უფლებებისა და მოვალეობების, ან გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის ორგანოების ფუნქციებისა და უფლებამოსილების ფარგლებს ქარტიით გათვალისწინებული. კერძოდ, დავების მშვიდობიანი მოგვარების საკითხებს;

აცხადებს, რომ ამ დეკლარაციაში არაფერი შეურაცხყოფს ქარტიის უფლებას თვითგამორკვევის, თავისუფლებისა და დამოუკიდებლობის შესახებ იმ ხალხების, რომლებსაც იძულებით ჩამოერთვათ ეს უფლება და მითითებულია საერთაშორისო სამართლის პრინციპების შესახებ სახელმწიფოთა შორის მეგობრული ურთიერთობებისა და თანამშრომლობის შესახებ დეკლარაციაში, შესაბამისად. გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის ქარტია, კერძოდ ხალხები კოლონიური და რასისტული რეჟიმების ან უცხოური დომინირების სხვა ფორმების ქვეშ, და ამ ხალხების უფლება იბრძოლონ ამ მიზნით და მოიძიონ და მიიღონ მხარდაჭერა ქარტიის პრინციპებისა და შესაბამისად. ზემოაღნიშნულ დეკლარაციასთან ერთად;

ხაზს უსვამს ქარტიის შესაბამისად ძალისხმევის გაგრძელების აუცილებლობას დავების მშვიდობიანად გადაწყვეტის პროცესში საერთაშორისო სამართლის შესაბამისი პროგრესული განვითარების ან კოდიფიკაციის გზით, როგორც ეს მიზანშეწონილად ჩაითვლება, და ამ სფეროში გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის ეფექტურობის გაზრდის გზით.

გაზიარება