დეკლარაცია ბავშვთა დაცვისა და კეთილდღეობის სოციალური და სამართლებრივი პრინციპების შესახებ

დეკლარაცია ბავშვთა დაცვისა და კეთილდღეობის სოციალური და სამართლებრივი პრინციპების შესახებ
მიღებულია გენერალური ასამბლეის 1986 წლის 3 დეკემბრის 41/85 დადგენილებით

ა. ოჯახისა და ბავშვის ზოგადი კეთილდღეობა

მუხლი 1

ყველა სახელმწიფომ პრიორიტეტი უნდა მიანიჭოს ოჯახისა და ბავშვის კეთილდღეობას.

მუხლი 2

ბავშვის კეთილდღეობა დამოკიდებულია ოჯახის კეთილდღეობაზე.

მუხლი 3

ბავშვზე ზრუნვა პირველ რიგში საკუთარ მშობლებს ეკისრება.

მუხლი 4

თუ მშობლები არ ავლენენ ზრუნვას შვილზე ან ეს არაადეკვატურია, მაშინ მხედველობაში უნდა იქნას მიღებული ბავშვის მშობლების ახლობლების ზრუნვა, ბავშვის სხვა ოჯახში გადაყვანა ან შვილად აყვანა, ან, საჭიროების შემთხვევაში, ბავშვის მოთავსება სპეციალური დაწესებულება.

მუხლი 5

ყველა საკითხში, რომელიც დაკავშირებულია ბავშვის მოვლაზე მშობლების გარდა, ბავშვის საუკეთესო ინტერესები, განსაკუთრებით მისი სიყვარულის მოთხოვნილება და უსაფრთხოებისა და მუდმივი ზრუნვის უფლება, მთავარი გასათვალისწინებელი უნდა იყოს.

მუხლი 6

ბავშვების მინდობით აღზრდაში მოყვანის ან შვილად აყვანის პროცედურებზე პასუხისმგებელ პირებს უნდა ჰქონდეთ პროფესიული ან სხვა შესაბამისი ტრენინგი.

მუხლი 7
მთავრობებმა უნდა შეაფასონ ბავშვზე ზრუნვის ეროვნული სერვისების ეფექტურობა და განიხილონ შესაბამისი ზომები.

მუხლი 8

ბავშვს ყოველთვის უნდა ჰქონდეს სახელი, ეროვნება და კანონიერი წარმომადგენელი. ბავშვს არ უნდა ჩამოერთვას სახელი, მოქალაქეობა ან კანონიერი წარმომადგენელი მინდობით აღზრდის, შვილად აყვანის ან სხვა ალტერნატიული მკურნალობის შედეგად, გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც იგი მიიღებს ახალ სახელს, მოქალაქეობას ან კანონიერ წარმომადგენელს.

მუხლი 9

პირებმა, რომლებიც პასუხისმგებელნი არიან ბავშვზე ზრუნვაზე, უნდა აღიარონ მინდობით აღზრდის ან შვილად აყვანილი ბავშვის სურვილი, იცოდნენ მათი წარმომავლობა, თუ ეს არ ეწინააღმდეგება ბავშვის საუკეთესო ინტერესებს.

​ბ. ბავშვების მინდობით აღზრდაში მოთავსება

მუხლი 10

ბავშვების მინდობით აღზრდაში გადაყვანა კანონით უნდა დარეგულირდეს.

მუხლი 11

ბავშვის აღზრდა სხვა ოჯახში, თუმცა დროებითი ხასიათისაა, მაგრამ საჭიროების შემთხვევაში შეიძლება გაგრძელდეს სრულწლოვანებამდე, მაგრამ ეს არ უნდა გამოირიცხოს ბავშვის მშობლებთან დაბრუნების ან ასაკამდე შვილად აყვანის შესაძლებლობას. უმრავლესობის.

მუხლი 12

ყველა საკითხში, რომელიც ეხება ბავშვის მინდობით აღზრდაში მოთავსებას, პერსპექტიულმა მშვილებელმა და, თუ შესაძლებელია, თავად ბავშვმა და მისმა მშობლებმა უნდა მიიღონ შესაბამისი მონაწილეობა. კომპეტენტური ორგანოები ან ინსტიტუტები პასუხისმგებელნი უნდა იყვნენ ბავშვის კეთილდღეობის მონიტორინგზე.

გ. შვილად აყვანა

მუხლი 13

შვილად აყვანის მთავარი მიზანია მუდმივი ოჯახის უზრუნველყოფა ბავშვისთვის, რომელსაც მშობლები ვერ უვლიან.

მუხლი 14

შვილად აყვანის შესაძლო არჩევანის განხილვისას, ბავშვის გაშვილებაზე პასუხისმგებელმა პირებმა უნდა აირჩიონ ბავშვისთვის შესაფერისი პირობები.

მუხლი 15

ბავშვის მშობლებს, პერსპექტიულ მშვილებელ მშობლებს და, როგორც ეს შეიძლება იყოს, თავად ბავშვს უნდა მიეცეთ საკმარისი დრო და ადეკვატური კონსულტაცია, რათა რაც შეიძლება მალე გადაწყვიტოს ბავშვის ბედი.

მუხლი 16

მეურვეობის სააგენტოებმა ან სამსახურებმა შვილად აყვანამდე უნდა გაარკვიონ ურთიერთობა შვილად აყვანილ შვილსა და მომავალ მშვილებელს შორის. კანონმდებლობამ უნდა უზრუნველყოს, რომ ბავშვი აღიარებული იყოს მიმღები ოჯახის კანონიერ წევრად და ისარგებლოს ყველა ამ უფლებით.

მუხლი 17

თუ შეუძლებელია ბავშვის სხვა ოჯახში გადაყვანა აღსაზრდელად ან შვილად აყვანის მიზნით, ან წარმოშობის ქვეყანაში ადეკვატური მოვლის უზრუნველყოფა, შვილად აყვანა საზღვარგარეთ შეიძლება ჩაითვალოს ბავშვის ოჯახით უზრუნველყოფის საკითხის ალტერნატიულ გადაწყვეტად.

მუხლი 18

მთავრობებმა უნდა ჩამოაყალიბონ პოლიტიკა, კანონმდებლობა და ეფექტური კონტროლი საზღვარგარეთ გაშვილებული ბავშვების ინტერესების დასაცავად. საზღვარგარეთ შვილად აყვანა, შეძლებისდაგვარად, უნდა განხორციელდეს მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ ასეთი ზომები შემუშავებულია შესაბამის სახელმწიფოებში.

მუხლი 19

საჭიროების შემთხვევაში უნდა შეიქმნას პოლიტიკა და კანონები, რათა აიკრძალოს ბავშვების გატაცება და ნებისმიერი სხვა ქმედება მათი უკანონო გადაცემის მიზნით.

მუხლი 20

საზღვარგარეთ გაშვილება ჩვეულებრივ უნდა განხორციელდეს კომპეტენტური ორგანოების ან ინსტიტუტების მეშვეობით, ექვემდებარება გარანტიებს და წესებს, რომლებიც გამოიყენება შვილად აყვანის შემთხვევაში წარმოშობის ქვეყანაში. არავითარ შემთხვევაში არ უნდა მოჰყვეს შვილად აყვანა გაუმართლებელ ფინანსურ სარგებელს შვილად აყვანის პროცესში მონაწილე მხარეებისთვის.

მუხლი 21

საზღვარგარეთ შვილად აყვანისას მომავალი მშვილებლის წარმომადგენელი პირების მეშვეობით განსაკუთრებული ყურადღება უნდა მიექცეს ბავშვის სამართლებრივი და სოციალური ინტერესების დაცვის საკითხს.

მუხლი 22

საზღვარგარეთ შვილად აყვანა შეიძლება განიხილებოდეს მხოლოდ მას შემდეგ, რაც დადგინდება, რომ არ არსებობს კანონიერი დაბრკოლება ბავშვის შვილად აყვანისთვის და წარდგენილი იქნება შვილად აყვანის პროცედურის დასასრულებლად საჭირო შესაბამისი დოკუმენტები, როგორიცაა კომპეტენტური ორგანოების თანხმობა. ასევე უნდა დადგინდეს, რომ ბავშვს შეეძლება მომავალი მშვილებლების ქვეყანაში გადასვლა და მათი მოქალაქეობის მიღება.

მუხლი 23

საზღვარგარეთ გაშვილებისას მასში მონაწილე თითოეულ ქვეყანაში, როგორც წესი, უზრუნველყოფილი უნდა იყოს ამ შვილად აყვანის იურიდიული ძალა.

მუხლი 24
​
იმ შემთხვევებში, როდესაც ბავშვის ეროვნება განსხვავდება მომავალი მშვილებლების ეროვნებისგან, სრულად უნდა იქნას გათვალისწინებული როგორც იმ სახელმწიფოს კანონი, რომლის მოქალაქეა ბავშვი, ასევე იმ სახელმწიფოს კანონი, რომლის მოქალაქეები არიან მომავალი მშვილებლები. ამ მხრივ სათანადო ყურადღება უნდა მიექცეს ბავშვის კულტურულ და რელიგიურ აღზრდას და ინტერესებს.

გაზიარება