დეკლარაცია განიარაღებით მიღებული რესურსების მშვიდობიანი გამოყენებისთვის

დეკლარაცია განიარაღებით მიღებული რესურსების მშვიდობიანი გამოყენებისთვის მიღებულია გენერალური ასამბლეის 1962 წლის 18 დეკემბრის 1837 (XVII) დადგენილებით

გენერალური ასამბლეა,

შთაგონებული მშვიდობისაკენ და გაეროს ქარტიის მაღალი მიზნებით და გაიხსენა მისი 1959 წლის 20 ნოემბრის 1378 (XIV) და 1960 წლის 15 დეკემბრის 1516 (XV) რეზოლუციები,

აღნიშნავენ, რომ შეიარაღების რბოლა გრძელდება მთელ მსოფლიოში, რომ სახელმწიფოთა სამხედრო ხარჯები აღწევს უზარმაზარ მასშტაბებს, რომ გროვდება და უმჯობესდება მასობრივი განადგურების იარაღი ჩვეულებრივი ტიპის, ბირთვული და სხვა, და რომ, ამის გათვალისწინებით, სასწრაფოდ საჭიროა შეთანხმება ზოგადი და სრული განიარაღების შესახებ ეფექტური საერთაშორისო კონტროლის ქვეშ,

იმ რწმენის საფუძველზე, რომ ჯერ კიდევ არის დრო, რათა თავიდან ავიცილოთ მსოფლიოში ჩამოკიდებული სასიკვდილო საფრთხე და მივაღწიოთ ზოგადი და სრული განიარაღების განხორციელებას ეფექტური საერთაშორისო კონტროლის ქვეშ,

შეგახსენებთ, რომ ექსპერტთა მრჩეველთა ჯგუფი განიარაღების ეკონომიკურ და სოციალურ შედეგებზე1 შესწავლისას აფასებს, რომ დაახლოებით 120 მილიარდი აშშ დოლარი ამჟამად იხარჯება ყოველწლიურად სამხედრო საჭიროებებზე მთელ მსოფლიოში, რაც უდრის მინიმუმ ორ მესამედს და ზოგიერთი შეფასებით. და ყველა განუვითარებელი ქვეყნის წლიური ეროვნული შემოსავლის მთლიანი ოდენობა,

იმის გაცნობიერებით, თუ რა დიდი მნიშვნელობა ექნება განიარაღების შესახებ შეთანხმებას კაცობრიობის ინტერესებისთვის დაჩქარებული ეკონომიკური და სოციალური პროგრესის მისაღწევად,

იმის გაცნობიერებით, რომ გარდამავალი პერიოდის ყველა პრობლემა, რომელიც დაკავშირებულია განიარაღებასთან, შეიძლება დაიძლიოს შესაბამისი ეროვნული და საერთაშორისო ზომებით, რომ რესურსების მშვიდობიანი მიზნებისთვის გადაქცევა, რომლებიც ამჟამად გამოიყენება სამხედრო მიზნებისთვის, შეიძლება განხორციელდეს ისე, რომ ეს სარგებელს მოუტანს ყველა ქვეყანას და გამოიწვიოს ეკონომიკური და სოციალური პირობების გაუმჯობესება მთელ მსოფლიოში, და რომ განიარაღება შეიძლება განხორციელდეს ყველა ქვეყანაში, არა მხოლოდ მათი ეკონომიკისთვის ზიანის მიყენების გარეშე, არამედ მათი ხალხების რეალური კეთილდღეობისთვის,

გავიხსენოთ მისი 1961 წლის 19 დეკემბრის 1710 (XVI) რეზოლუცია გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის „განვითარების ათწლეულის“ შესახებ, რომელიც ითვალისწინებს წინადადებების შემუშავებას, რომელიც ეხება, inter alia, განიარაღებით გამოთავისუფლებული რესურსების გამოყენებას ეკონომიკური და სოციალური განვითარებისთვის, კერძოდ. განუვითარებელი ქვეყნებისთვის,

რწმენით, რომ განიარაღების ხელშეკრულების დადების შედეგად მიღებული თანხების ნაწილის გამოყოფა ნაკლებად განვითარებული ქვეყნების ეკონომიკური ზრდის საჭიროებებისთვის, მათ საკუთარ მზარდ საშინაო ძალისხმევასთან და შიდა დანაზოგთან ერთად, უთვალავ მილიონ ადამიანს საშუალებას მისცემს ნაკლები განვითარებულ ქვეყნებს მნიშვნელოვნად გააუმჯობესონ ცხოვრების ამჟამინდელი დონე ერთი თაობის ცხოვრებაში, მაგალითად ახალი ენერგეტიკული ცენტრებისა და სამრეწველო საქმიანობის ცენტრების შექმნით,

რწმენიდან გამომდინარე, რომ უზარმაზარი რესურსების განიარაღება და მშვიდობიანი მოთხოვნილებებისკენ მიმართვა გახსნის ფართო შესაძლებლობებს სახელმწიფოებს შორის მშვიდობიანი თანამშრომლობისა და ვაჭრობის განვითარებისათვის თანასწორობისა და ორმხრივი სარგებლის საფუძველზე, რომ საერთაშორისო ეკონომიკური გაცვლისა და ურთიერთდახმარების გაფართოება ხელს შეუწყობს სარგებელს მოუტანს ყველა ქვეყანას, როგორც დიდს, ასევე პატარას, ეკონომიკურად ნაკლებად განვითარებულს და მაღალგანვითარებულს და უზრუნველყოფს წარმოების ზრდას და ახალ შემოსავალს მისცემს მილიონობით ადამიანს.

1. საზეიმოდ მიმართავს ყველა სახელმწიფოს მთავრობას, გააძლიერონ ძალისხმევა, რათა მიაღწიონ საერთო და სრულ განიარაღებას ეფექტური საერთაშორისო კონტროლის ქვეშ, რაც შეიძლება მალე;

2. აცხადებს, რომ მას მტკიცედ სჯერა გონიერებისა და სამართლიანობის პრინციპების ტრიუმფის, მთელ მსოფლიოში ისეთი პირობების დამყარების, რომლებშიც ომები სამუდამოდ გამოირიცხება ადამიანთა საზოგადოების ცხოვრებიდან და შეიარაღების რბოლა, რომელიც შთანთქავს ასეთ უზარმაზარ რესურსებს. და ნიშნავს, ჩაანაცვლებს ხალხთა ფართო და ნაყოფიერი თანამშრომლობით დედამიწაზე კეთილდღეობის დონის ამაღლებაში;

3. აღიარებს გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის მნიშვნელოვან როლს ნაკლებად განვითარებული ქვეყნებისთვის საერთაშორისო დახმარების ორგანიზებაში და განიარაღების ეკონომიკური და სოციალური შედეგების შესწავლაში;

4. გამოხატავს მადლიერებას გენერალური მდივნის მოხსენების მიმართ განიარაღების ეკონომიკური და სოციალური შედეგების შესახებ კვლევის დანართით, რომელიც წარმოდგენილია ექსპერტთა საკონსულტაციო ჯგუფის მიერ 1516 (XV) რეზოლუციის შესაბამისად;

5. მხარს უჭერს ექსპერტთა საკონსულტაციო ჯგუფის ერთსულოვან დასკვნას, რომელიც მიიჩნევს, რომ ზოგადი და სრული განიარაღების განხორციელება იქნება აბსოლუტური სიკეთე მთელი კაცობრიობისთვის;

6. გამოხატავს თავის თანხმობას ეკონომიკური და სოციალური საბჭოს 1962 წლის 26 ივლისის 891 (XXXIV) რეზოლუციასთან და ადასტურებს თავის მოთხოვნას მე-6 პუნქტში, რომ ორგანიზაციის წევრი სახელმწიფოები, განსაკუთრებით ის მიმდინარე სამხედრო პროგრამები ან მათზე ზემოქმედება, კვლავაც მიაქციონ ყურადღება. განიარაღების ეკონომიკური და სოციალური შედეგების დეტალური ასპექტები და განახორციელოს ყველა საჭირო კვლევა, რათა შეიმუშაოს საჭირო ინფორმაცია, გეგმები და სახელმძღვანელო მითითებები განიარაღების შემთხვევაში და თანმიმდევრულად აუცილებელი ეკონომიკური და სოციალური კორექტირების განსახორციელებლად. სრული განიარაღების მიღწევის ეტაპები, განვითარებადი ქვეყნების გადაუდებელი საჭიროებების გათვალისწინებით;

7. იწვევს გენერალურ მდივანს, მის მეთვრამეტე სესიაზე გენერალური ასამბლეის განკარგულებაში წარადგინოს ეკონომიკური და სოციალური საბჭოს სესიისთვის შედგენილი ანგარიში 891-ე (XXXIV) რეზოლუციის შესაბამისად;

8. სთხოვს გენერალურ მდივანს და განვითარებადი ქვეყნების მთავრობებს გააძლიერონ ძალისხმევა, რათა ჩამოაყალიბონ და განახორციელონ ნაციონალური და რეგიონალური ხასიათის კარგად გააზრებული პროექტები და კარგად კოორდინირებული განვითარების გეგმები, როგორც ეს მითითებულია გენერალური ასამბლეის რეზოლუციაში 1708 ( XVI) 1961 წლის 19 დეკემბრის, განხორციელება, რომელიც შეიძლება დაჩქარდეს ეკონომიკური განიარაღების პროგრამის ფარგლებში იმ დროს, როდესაც დამატებითი რესურსები გამოიყოფა ზოგადი და სრული განიარაღების შესახებ შეთანხმების შედეგად ეფექტური საერთაშორისო კონტროლის ქვეშ, და სთხოვს გენერალურ მდივანს წარადგინოს მისი წინასწარი ანგარიში ამ საკითხთან დაკავშირებით ასამბლეისთვის მომავალ სესიაზე, შესაძლოა, მეთვრამეტე სესიაზე;

9. კიდევ ერთხელ ადასტურებს, რომ ეფექტური საერთაშორისო კონტროლის ქვეშ ზოგადი და სრული განიარაღების შესახებ შეთანხმების მიღწევამდე, ორგანიზაციის წევრმა სახელმწიფოებმა არ უნდა შეასუსტონ განვითარებადი ქვეყნების დასახმარებლად მიმართული ძალისხმევა, არამედ, პირიქით, უნდა გაზარდონ ძალისხმევა.

გაზიარება