ეროვნული უშიშროება

ეროვნული უშიშროება — პოლიტიკური მეცნიერების კატეგორია. იგი იძლევა იმ სოციალური ინსტიტუტების დახასიათებას, რომლებიც უზრუნველყოფენ საზოგადოებისა და პიროვნების არსებობა-განვითარების ოპტიმალური პირობების დაცვისათვის ეფექტიან საქმიანობას.

მთავარი ობიექტები, რისთვისაც ეროვნული უშიშროების სისტემის ფორმირება ხდება, არიან: 

1. პიროვნება, მისი უფლებები და თავისუფლებები; 

2. საზოგადოება (ერი), მისი მატერიალური და სულიერი ფასეულობები; 

3. სახელმწიფო, მისი კონსტიტუციური წყობილება, სუვერენიტეტი და ტერიტორიული მთლიანობა.
​

ეროვნული უშიშროების ერთიან სისტემაში მოიაზრება მრავალი კომპონენტი:

• პოლიტიკური უშიშროება (შიდასახელმწიფოებრივ-პოლიტიკური უშიშროება, საგარეო-პოლიტიკური უშიშროება),
• ეკონომიკური უშიშროება (საფინანსო-საბიუჯეტო უშიშროება, სასურსათო უშიშროება და სხვ.),
• ნერგეტიკული უშიშროება,
• სამხედრო უშიშროება,
• საინფორმაციო უშიშროება,
• საზოგადოებრივი უშიშროება,
• ეკოლოგიური უშიშროება,
• საგანმანათლებლო და სამეცნიერო-ტექნიკური უშიშროება,
• სოციალური უშიშროება,
• ტექნოლოგიური უშიშროება,
• ადამიანის უფლებათა დაცვითი და მოქალაქეთა პირადი უშიშროება,
• ჯანდაცვითი უშიშროება,
• გენეტიკური უშიშროება,
• დემოგრაფიული უშიშროება და სხვ.

გაზიარება